Cahit Külebi (d. 9 Ocak 1917 - Ö. 20 Haziran 1997)

@**Canan** · 09.10.2016, 17:29

Cahit Külebi
d. 9 Ocak 1917 - ö. 20 Haziran 1997

Ankara'da bulunan Milli Kütüphane önündeki heykeli

Cahit Külebi (d. 9 Ocak 1917, Tokat - ö. 20 Haziran 1997 Ankara), Türk şair.

Halk şiirinden, türkülerden yararlanarak çağdaş bir şiir oluşturmuş, konu olarak yurt, insan ve doğa sevgisini işlemiştir. Şiirlerinde çocukluğunun ve gençlik yıllarının geçtiği yörelerden izlenimlerini yansıtmıştır.

9 Ocak 1917'de Tokat'ın Zile ilçesinde doğdu, 20 Haziran 1997 tarihinde Ankara’da öldü. Sivas Lisesi'nden mezun oldu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Antalya Lisesi'nde, Ankara Devlet Konservatuvarı'nda, Ankara Gazi Lisesi'nde edebiyat öğretmenliği yaptı. Milli Eğitim müfettişi oldu. İsviçre’ye kültür ataşesi ve öğrenci müfettişi olarak atandı. Yurda dönünce Milli Eğitim Bakanlığı Başmüfettişliği ve Kültür müsteşar yardımcılığı görevlerinde bulundu. 1972'de emekliye ayrıldı.

1983 yılına kadar Türk Dil Kurumu'nda çalıştı. 1976'dan sonraki dönemde Türk Dil Kurumu Genel Yazmanı’ydı. İlk şiirleri "Nazmi Cahit" takma ismiyle 1938'de Gençlik dergisinde yayınlandı. Daha sonra Varlık Dergisi'nde yayınlanan şiirlerinde de aynı imzayı kullandı. 1950-1954 arasında Sokak, İnsan, Türk Dili, Yaratış, Kültür Dünyası gibi dergilerde çıkan şiirleriyle ünlendi. İlk şiir kitabı "Adamın Biri" 1946'da yayınlandı. 1949'da çıkan ikinci kitabı "Rüzgâr"da Orhan Veli şiirine yaklaştığı dikkat çekti. "Atatürk Kurtuluş Savaşı' nda" adlı eseri, Nevit Kodallı'nın "Atatürk Oratoryosu"na temel oluşturdu. 1940 sonrasında başlayan şiirimizin yenileşmesi hareketinde kendine özgü bir yeri vardır.

Eserleri

Şiirleri

Atatürk Kurtuluş Savaşında (1952)
Yeşeren Otlar (1954), 1955 Türk Dil Kurumu Edebiyat Ödülü aldı .
Süt (1965)
Şiirler (1969)
Türk Mavisi (1973)
Sıkıntı ve Umut (1977)
Yangın (1980)
Bütün Şiirleri (1982)
Güz Türküleri (1991)
Bütün Şiirleri (1997)
Güzel Yurdum (1996)
Zerdali ağacı(1990)
Rüzgar (1949)
Kamyonlar Kavun Taşır
Biz Biliriz Bizim İşlerimizi
Herkesin Bir Derdi Var
Ekin'in Göz Yaşları
Sana Borçluyuz
Alacakaranlıkta
Çürüyen Otlar
Özgürlük
Uçak Yolculuğu

Anısı

İçi Sevda Dolu Yolculuk (1986)

Düz Yazıları

Şiir Her Zaman (1985)

Ödülleri

1997 Türk Dil Kurumu Edebiyat Ödülü (Yeşeren Otlar ve Keçiler)
1985 Yeditepe Şiir Ödülü (Yangın)

@**Canan** · 09.10.2016, 17:30

Benim Doğduğum Köylerde

Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!

Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Okşa biraz!

Benim doğduğum köylerde
Buğday tarlaları yoktu,
Dağıt saçlarını bebek
Savur biraz!

Benim doğduğum köyleri
Akşamları eşkıyalar basardı.
Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
Konuş biraz!

Benim doğduğum köylerde
Kuzey rüzgârları eserdi,
Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz!

Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin!
Benim doğduğum köyler de güzeldi,
Sen de anlat doğduğun yerleri,
Anlat biraz!

MASALDAKİ YALNIZLIK

Ben yalnızlığı
Gökte uçar gördüm.
Ben yalnızlığı
Garip naçar gördüm.
Ben yalnızlığı
Gelir geçer gördüm.

ALACAKARANLIKTA

Akşam karanlıklarla sarmaş dolaş
Sen de sarılmışsın yalnızlığına,
Taksiler kurşun gibi gelir geçer
Troleybüsler salına salına.

Tek tük kadınlar aydınlatır caddeyi.
Genç kızlar beyaz neonlar gibi.
Ortancalar gül rengi ışık saçar,
On beşine varmamışlar masmavi.

Sen de yalnızlık saçarsın.
İçmeye korkarsın, efkâr basar.
Ağlayamazsın elâlem var.
Şapkanı bile çıkaramazsın
Saçlarını uçurur rüzgâr...

Gittim deniz kıyısına oturdum.
Akşam karanlıklarda sarmaş dolaş,
Ben de denize akıyordum
Irmaklar gibi yavaş, yavaş...

Cahit Külebi

@**Tura** · 09.10.2016, 21:03

G i z l i S e v d a
Senin gözlerinden öyle acı
Bir ışık geçer ki bazen,
Melek mi, şeytan mı belli olmaz,
Bakar pusularda uzaktan..

Senin ellerin öyle narin,
Bulutlar gibi yüzsün varsın.
Takıp pençeni yüreğime,
Baştan başa yırtarsın..

Masallarda iki tel birbirine
Sürtünürse, yardıma devler koşar.
Senin saçların öyle gür ki,
Rüzgar esse kıyamet kopar..

Alıp başımı delicesine
Koşmak isterim, nere olursa olsun.
Tutarsın devler gibi yolumu,
Ne yana koşsam, durdurursun..

Cahit KÜLEBİ

@**Tura** · 09.10.2016, 21:08

[

YEŞEREN OTLAR

Bir melek su taşıdı,
Biri serinlik taşıdı uzaktan,
Biri yeşillik getirdi.
Yıldırım gibi, ama sessiz..
Çimenler sökün etti kara topraktan..

Sonra sen geldin dünya güzelim.!
Yürüdün salına salına,
Bastığın yerlerde güller açtı,
Sarıldı ayaklarına..

Aşk da yeşeren otlara benzer,
Günü saati bilinmez.
Bakarım bir gün hepsi solmuş,
Dünya güzelim gider gitmez.

Cahit KÜLEBİ

09.10.2016, 17:29	#1
Çevrimdışı @Canan Çiçekci kız Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Canan	Cahit Külebi (d. 9 Ocak 1917 - Ö. 20 Haziran 1997) *Cahit Külebi* d. 9 Ocak 1917 - ö. 20 Haziran 1997 Ankara'da bulunan Milli Kütüphane önündeki heykeli Cahit Külebi (d. 9 Ocak 1917, Tokat - ö. 20 Haziran 1997 Ankara), Türk şair. Halk şiirinden, türkülerden yararlanarak çağdaş bir şiir oluşturmuş, konu olarak yurt, insan ve doğa sevgisini işlemiştir. Şiirlerinde çocukluğunun ve gençlik yıllarının geçtiği yörelerden izlenimlerini yansıtmıştır. 9 Ocak 1917'de Tokat'ın Zile ilçesinde doğdu, 20 Haziran 1997 tarihinde Ankara’da öldü. Sivas Lisesi'nden mezun oldu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Antalya Lisesi'nde, Ankara Devlet Konservatuvarı'nda, Ankara Gazi Lisesi'nde edebiyat öğretmenliği yaptı. Milli Eğitim müfettişi oldu. İsviçre’ye kültür ataşesi ve öğrenci müfettişi olarak atandı. Yurda dönünce Milli Eğitim Bakanlığı Başmüfettişliği ve Kültür müsteşar yardımcılığı görevlerinde bulundu. 1972'de emekliye ayrıldı. 1983 yılına kadar Türk Dil Kurumu'nda çalıştı. 1976'dan sonraki dönemde Türk Dil Kurumu Genel Yazmanı’ydı. İlk şiirleri "Nazmi Cahit" takma ismiyle 1938'de Gençlik dergisinde yayınlandı. Daha sonra Varlık Dergisi'nde yayınlanan şiirlerinde de aynı imzayı kullandı. 1950-1954 arasında Sokak, İnsan, Türk Dili, Yaratış, Kültür Dünyası gibi dergilerde çıkan şiirleriyle ünlendi. İlk şiir kitabı "Adamın Biri" 1946'da yayınlandı. 1949'da çıkan ikinci kitabı "Rüzgâr"da Orhan Veli şiirine yaklaştığı dikkat çekti. "Atatürk Kurtuluş Savaşı' nda" adlı eseri, Nevit Kodallı'nın "Atatürk Oratoryosu"na temel oluşturdu. 1940 sonrasında başlayan şiirimizin yenileşmesi hareketinde kendine özgü bir yeri vardır. Eserleri Şiirleri Atatürk Kurtuluş Savaşında (1952) Yeşeren Otlar (1954), 1955 Türk Dil Kurumu Edebiyat Ödülü aldı . Süt (1965) Şiirler (1969) Türk Mavisi (1973) Sıkıntı ve Umut (1977) Yangın (1980) Bütün Şiirleri (1982) Güz Türküleri (1991) Bütün Şiirleri (1997) Güzel Yurdum (1996) Zerdali ağacı(1990) Rüzgar (1949) Kamyonlar Kavun Taşır Biz Biliriz Bizim İşlerimizi Herkesin Bir Derdi Var Ekin'in Göz Yaşları Sana Borçluyuz Alacakaranlıkta Çürüyen Otlar Özgürlük Uçak Yolculuğu Anısı İçi Sevda Dolu Yolculuk (1986) Düz Yazıları Şiir Her Zaman (1985) Ödülleri 1997 Türk Dil Kurumu Edebiyat Ödülü (Yeşeren Otlar ve Keçiler) 1985 Yeditepe Şiir Ödülü (Yangın)

09.10.2016, 17:30	#2
Çevrimdışı @Canan Çiçekci kız Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Canan	Cevap: Cahit Külebi (D.9 Ocak 1917 - Ö.20 Haziran 1997) Benim Doğduğum Köylerde Senin dudakların pembe Ellerin beyaz, Al tut ellerimi bebek Tut biraz! Benim doğduğum köylerde Ceviz ağaçları yoktu, Ben bu yüzden serinliğe hasretim Okşa biraz! Benim doğduğum köylerde Buğday tarlaları yoktu, Dağıt saçlarını bebek Savur biraz! Benim doğduğum köyleri Akşamları eşkıyalar basardı. Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem Konuş biraz! Benim doğduğum köylerde Kuzey rüzgârları eserdi, Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır Öp biraz! Sen Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin! Benim doğduğum köyler de güzeldi, Sen de anlat doğduğun yerleri, Anlat biraz! MASALDAKİ YALNIZLIK Ben yalnızlığı Gökte uçar gördüm. Ben yalnızlığı Garip naçar gördüm. Ben yalnızlığı Gelir geçer gördüm. ALACAKARANLIKTA Akşam karanlıklarla sarmaş dolaş Sen de sarılmışsın yalnızlığına, Taksiler kurşun gibi gelir geçer Troleybüsler salına salına. Tek tük kadınlar aydınlatır caddeyi. Genç kızlar beyaz neonlar gibi. Ortancalar gül rengi ışık saçar, On beşine varmamışlar masmavi. Sen de yalnızlık saçarsın. İçmeye korkarsın, efkâr basar. Ağlayamazsın elâlem var. Şapkanı bile çıkaramazsın Saçlarını uçurur rüzgâr... Gittim deniz kıyısına oturdum. Akşam karanlıklarda sarmaş dolaş, Ben de denize akıyordum Irmaklar gibi yavaş, yavaş... Cahit Külebi __________________

09.10.2016, 21:03	#3
Çevrimdışı @Tura Müdavim Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Tura	Cevap: Cahit Külebi (Ö. 9 Ocak 1917 - Ö. 20 Haziran 1997 G i z l i S e v d a Senin gözlerinden öyle acı Bir ışık geçer ki bazen, Melek mi, şeytan mı belli olmaz, Bakar pusularda uzaktan.. Senin ellerin öyle narin, Bulutlar gibi yüzsün varsın. Takıp pençeni yüreğime, Baştan başa yırtarsın.. Masallarda iki tel birbirine Sürtünürse, yardıma devler koşar. Senin saçların öyle gür ki, Rüzgar esse kıyamet kopar.. Alıp başımı delicesine Koşmak isterim, nere olursa olsun. Tutarsın devler gibi yolumu, Ne yana koşsam, durdurursun.. Cahit KÜLEBİ __________________

09.10.2016, 21:08	#4
Çevrimdışı @Tura Müdavim Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır. @Tura	Cevap: Cahit Külebi (Ö. 9 Ocak 1917 - Ö. 20 Haziran 1997 [ YEŞEREN OTLAR Bir melek su taşıdı, Biri serinlik taşıdı uzaktan, Biri yeşillik getirdi. Yıldırım gibi, ama sessiz.. Çimenler sökün etti kara topraktan.. Sonra sen geldin dünya güzelim.! Yürüdün salına salına, Bastığın yerlerde güller açtı, Sarıldı ayaklarına.. Aşk da yeşeren otlara benzer, Günü saati bilinmez. Bakarım bir gün hepsi solmuş, Dünya güzelim gider gitmez. Cahit KÜLEBİ __________________

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)