Fotoğraf Güncesi

[@Psişik Tırtıl]

1977'de İnsan Tapınağı tarikatı, Guyana'da ormanın içine bir araziye taşındı. Jones'un hayali burada tarikatiyle kommünal bir yaşam sürüp medyanın ve halkın artan ilgisinden uzak kalmaktı. Fakat kasaba yaşamına geçince işler değişmeye başladı. Jones, ağırlaşan uyuşturucu bağımlılığını gizlememeye başladı. Müridlerine sık sık toplu intihar provaları yaptırıyordu. Tarikat mensuplarının yakınları dernekler oluşturup Jonestown'da insan hakları ihlalleri yapıldığını iddia edip bölgeyi ziyaret etmek için bir basın ekibi ve senatör göndermeyi başardılar. Ekip Jonestown'dayken her şey normal gözüküyordu, fakat birkaç kişi ertesi gün ziyaretçi ekibe artık oradan ayrılmak istediklerini söylediler.

Ekip dönerken ayrılmak isteyenleri de aldı ve havaalanına gitti. Uçağa binerlerken kamyon üstünde İnsan Tapınağı tarikatı mensubu silahlı adamlar tarafından saldırıya uğradılar. 5 kişi hayatını kaybetti. Bu olayın patlak verdiği günün akşamı ise aralarında çok sayıda çocuğun da bulunduğu 911 müridiyle birlikte Jim Jones kasabasında aynı anda intihar etti. Müridler siyanürlü kokteyl ve enjektörler vasıtasıyla intihar ederken, koltuğunda ölü bulunan Jones'un kendini silahla vurduğu görüldü. Ertesi gün bu olaydan haberi olmayan basın helikopterle bölgeye geldiğinde her yere dağılmış 900 ün üzerinde cesetle karşılaşınca şoke oldu. Tüm dünyayı ayağa kaldıran bu eşine rastalanması zor olay Jonestown katliamı olarak tarihe geçti.

[@Psişik Tırtıl]

Kosova Mültecileri (1999): Carol Guzy, Kosova Mültecilerini gösteren bu fotoğrafı ile Amerikan Pulitzer ödülünü kazanan ilk kadın fotoğrafçı oldu.

[@Psişik Tırtıl]

Triangle Gömlek Fabrikası Yangını (1911): Uluslararası Bayanlar Giysi İşçileri Sendikası tarafından çekilmiş fotoğraf. 25 Mart 1911'de New York'ta Triangle Gömlek Fabrikası'nda meydana gelmiş ve çoğu Almanya, İtalya, İrlanda ve Doğu Avrupa'dan ABD'ye yeni göçmüş 148 işçinin ölümü ile sonuçlanmış yangın. Can kaybının yüksekliği, yangının çıkış nedenlerinin belirsizliği ve acil durum önlemlerinin yetersizliği ve ayrıca ölenlerin tamamının kadın olması, olayın bir 'skandal' olarak tarihe geçmesine zemin oluşturdu. Ayrıca burada çalışanlardan birçoğu 12-13 yaşındaydı ve iş şartları çok ağırdı. Haftalık 6-7 dolar için 60 ile 72 saat çalışıyorlardı.

[@Psişik Tırtıl]

1957 Douglas Martin, ABD. ABD'de sadece beyaz öğrencilerin devam ettiği Harry Harding Lisesi'ne kabul edilen ilk siyah öğrencilerden Dorothy Counts'ın okuldaki ilk günü. Tacizlere sadece 4 gün dayanabilmişti.

[@Psişik Tırtıl]

Yevgeny Khaldei (1945) -- İkinci Dünya Savaşı’nda Almanya’nın düştüğü an. İki Sovyet askeri Raqymzhan Qoshqarbaev ve Georgij Bulatov, Berlin’deki Reichstag binasına Sovyetler Birliği bayrağını dikiyor

[@Psişik Tırtıl]

4 Temmuz 1862’de, piknik gezisi için çıktıkları tekne seyahatinde, 10 yaşındaki Alice Liddell, Charles Dodgson’a (ya da daha çok tanındığı takma adıyla Lewis Carroll) onu ve kız kardeşleri Edith (8) ile Lorina’yı (13) eğlendirmesi için bir hikâye anlatması konusunda ısrar eder.Rahip Robinson Duckworth kürek çekerken Dodgson çocukları, Alice adında bir kızın bir tavşan deliğine düşmesiyle süregelen maceraları ve fantastik hikâyeleriyle eğlendirir.

Hikâye, Dodgson’un daha önce kızkardeşleri eğlendirmek için anlattıklarından farklı değildir, ancak bu sefer Alice, Bay Dodgson’dan kendisi için bu hikayeyi yazmasını ister. Dodgson hikayeyi yazacağına söz verir fakat ancak birkaç ay sonra fırsat bulabilir.

Dodgson Kasım 1864’de hikâyeyi kendi çizimleri ve elyazısı ile “Alice’in Yeraltındaki Maceraları (Alice’s Adventures Under Ground)” ismi ile Alice'e verir. Aynı zamanda Dodgson, bu hikâyeyi ticari bir girişim olarak yeniden yazmaya karar verir ve görüşünü almak için metni yazar arkadaşı George MacDonald’a gönderir.

MacDonald’ın çocukları hikâyeyi okur ve severler. Böyle bir tepkiyle karşılaşmak Dodgson'ı heyecanlandırır ve yayıncı aramaya iter. Böylece, Alice’in Harikalar Diyarı’ndaki Maceraları, John Tenniel‘in illüstrasyonlarıyla birlikte, Lewis Carroll imzasıyla 1865 yılında yayınlanır.

15 Eylül 1880’de, 28 yaşındaki Alice Liddell, Reginald Hargreaves adındaki bir kriket oyuncusu ile evlendi. Alan Knyveton Hargreaves, Leopold Reginald “Rex” Hargreaves ve Caryl Liddell Hargreaves adında üç oğulları oldu. Alan ve Leopold I. Dünya Savaşı’nda hayatlarını kaybettiler. Liddell en küçük oğluna koyduğu “Caryl” isminin Charles Dodgson’un takma adı Carroll’dan esinlenilmiş olduğunu her zaman inkar etti. Reginald Hargreaves büyük bir mirasın sahibiydi. Hem yerel bir sulh yargıcı hem de Hampshire Kriket Kulübünde kriket oyuncusuydu. Alice sosyetede önemli bir yerdeydi ve Emery Down Kadın Enstitüsü’nün ilk başkanıydı.

1926’da kocasının ölümünden sonra, yaşadıkları evin masraflarını karşılamak için sahip olduğu Alice’s Adventures Under Ground (Lewis Carroll’un Alice Harikalar Diyarında için önceden kullandığı başlık) kopyasını satmak zorunda kaldı. Kopya, Sotheby’nin müzayede evinde verilen rezerv fiyatının yaklaşık dört katına satıldı.


Kitabın ilk orjinal kopyası böylelikle Eldridge R. Johnson’ın mülkü haline geldi ve Carrol’un doğum yıldönümünde Columbia Üniversitesi’nde sergilendi. Konuklar arasında 80 yaşındaki Alice de vardı. Johnston’un ölümünden sonra kitap Amerikan kütüphaneleri konsorsiyumu tarafından satın alındı ve “Amerika savaşa girmeden önce Britanya’nın Hitler'e karşı koymakta gösterdiği cesaretin anısına” Britanya halkına armağan edildi. Kitap şu anda Britanya Kütüphanesi’nde bulunuyor. (Kaynak: Gaia Dergi)

[@Psişik Tırtıl]

ABD’deki Büyük Buhran sırasında annelerin un çuvallarından çocuklarına elbiseler diktiği öğrenilince piyasaya sürülen renkli ve desenli un çuvalları.

(1929 civari)

[@Psişik Tırtıl]

Start tabancası patlar, koşu başlar. İzleyicilerin tezahüratlarıyla Kathrine Switzer’ın cesareti artmakta, takım arkadaşlarıysa bu tezahüratlardan kendilerine biçtikleri payla havaya girmektedir. Parkurun yedinci kilometresini bitirmek üzerelerken belleklere kazınacak meşhur fotoğraf karesinin yaşanacağı ana koşar adım yaklaşmışlardır. Yolun ortasında dikilen pardösülü bir adam parmağını Kathrine Switzer’a doğru sallamaktadır. Ağzında gevelediği lafları anlayamayan Katherine Switzer önce adamın kafası bozuk seyircilerden biri olduğunu zanneder ancak yanından geçerken Boston Atletizm Derneği’ne ait yaka iğnesi taktığını fark eder. Birkaç dakika sonra da arkasında, asfalta vuran lastik ayakkabılarınkine benzemeyen, koşanlardan birine ait olmadığı belli olan ayak sesleriyle irkilir.

Alışık olmadığı bu ayak sesi onun için tehlike sinyalidir; “Peşime takılmış bir köpeğin koşarken çıkardığı ses gibiydi. Gayri ihtiyari kafamı çevirdiğimde dişlerini sıkarak bana bakan, hayatımda gördüğüm en saldırgan surata sahip, koskocaman bir adamla karşılaştım. Hızla beni omzumdan yakaladı, ‘Defol git yarışımdan! O numaraları bana geri ver!’ diye bağırarak önüme doğru geçti ve üstüme iğnelediğim numaraları sökmeye çalıştı.”.

Kathrine Switzer’a saldıran adam yarışın yöneticisi Jock Semple’dır. Geriye doğru bir manevrayla numarasını adamın elinden kurtarır, şaşkınlık ve korku dolu bir şekilde koşmaya devam etmeye çalışır. Ancak adam onu bırakmamıştır. Arkasında, tişörtünü çekiştirerek bağırıp çağırmaya devam ederken ilk karşı müdahale Arnie Briggs’ten gelir.

Yarışa başladıktan 4 saat, 20 dakika sonra BİTİŞ yazan çizgi görüş alanına girer. Sonuncu olarak da olsa gerçekten başarmıştır. Bitiş çizgisinde onları bekleyen gazetecilerin soru yağmuru başlar; “Bu yarışa katılmanın sebebi neydi?”, “Çünkü koşmayı seviyorum.”, “Tamam ama bunun için neden Boston Maratonu’na kayıt oldun ki?”, “Çünkü kadınlar da burada koşmayı hak ediyor.”, “Tekrar koşacak mısın?”, “Evet.”, “Takımınızı diskalifiye edecekler.”, “O zaman başka bir takım kurarız.”, “Süfrajet misin?”, “Oy hakkımızı kazanalı epey oldu.”.

Ertesi günlerde cinsiyetçilikte geri kalmayan gazeteler Kathrine Switzer için Koşu Sevdalısı Hanım Maratonu Bastı diye başlık atarken “kız gibi bir coşkuyla” sorularını yanıtlamış olduğunu yazarlar. Aynı haberde Boston Atletizm Derneği’nin yarış direktörü Will Clooney’nin akıllara zarar şu yorumuna da yer verilmiştir; “Kadınlar maratonda yer alamaz çünkü kurallar bunu yasaklıyor. Kurallarımız olmasaydı toplum kaos içinde olurdu. Kuralları ben koymuyorum ama onların işlemesi için elimden geleni yapıyorum. Eğer o kız benim kızım olsaydı onu pataklardım.”

Bu olaydan sonra Amatör Atletizm Birliği kadınları erkeklerin katıldığı bütün yarışlardan, ve dolayısıyla maratona katılmaktan da, men eder ve bu kuralı çiğneyenlerin herhangi bir yarışa katılma haklarını kaybedeceklerini ilan eder. Kathrine Switzer’ın da dahil olduğu bir grup koşucu kadının bu kuralın kalkması için verdikleri çaba 1972 yılında kazanımla sonuçlanır. Kadınlar 1972 yılında ilk defa resmi olarak Boston Maratonu’na katılmaya hak kazanırlar.

[@Psişik Tırtıl]

Kadın haklarını savunmak için yaptığı eylemde dar kesim kadın mayosu giyen Annette Kellerman, ahlaksızlık suçundan tutuklanmıştır, 1907.

[@Psişik Tırtıl]

1746 doğumlu Hannah Stilley, fotoğrafı çekilen en erken doğumlu kişi olarak kayıtlara geçiyor. Bu fotoğraf ise 1840 yılında çekilmiş.