İstanbul'da Bir Musevi Mahallesi | Balat | Balatkapı

[@Anjelik]

Virane,yıkık dökük.. Yıllar önce tv de Balat evlerinin yeniden yapılandırıldığını duymuştum..Demek ki havada kalmış.. Yazık çok yazık...

Emeğine sağlık Banemin,Balat'ın musevi mahallesi olduğunu bilmiyordum...Tesekkürler...

[@Bliss]

Eyüp Sultana giderken kıyısından geçtiğimiz semt..Meşhur işkembecisini gördüm ama hiç gitmedim..Bir yakınım o semtlere gidip foroğraf çekmemi istedi hobi olarak..Çok istiyorum ama paylaştığınız resimler gibi teknik kabiliyetim ve o kullanılan program bilgim yok..Şahane resim yapıyorlar..

Ahmet Ümit İstanbul Hatırasını okuyunca zaten insanın İstanbulun semtlerini gidip görmemesi imkansız..Aynı olayı Zülfü Livaneli'nin Serenad eserinde de hissetmiştim..

[@Sevda]

Balat , hemen hemen hiç bozulmamış bir semt.
Fener Rum kilisesisin karşısında ki evlerden birinde ikamet eden bir yakınımda kalmıştım.
Günde 3 kere çan sesini duymak, hatta çan sesiyle uyanmak tuhaf gelmişti.

Evlerde ki o eski hava İstanbul'un belki hiçbir yerinde bulunmaz.

Teşekkürler Banemin güzel bir konuydu zevkle okudum.

[@Banemin]

Hemen hemen her karenin ortak özelliği uçuşan çamaşırlar...


Teşekkürler Lale...

[@cavidann]

Enteresan tesekkurler....

[@Rukia]

Ne güzeldir o evlerde oturmak. Camdan cama muhabbet etmek.

Kardeş gibi içiçeler sanki.

Teşekkürler Lale.

[@ReaL]

Çok güzel konu olmuş..

Cem Karaca'nın şarkısı da cuk diye oturmuş adeta...

Fotoğraflara bakmaktan konuyu okuyamadım bile, İstanbul'da yaşayanlar çok şanslı...

Gezecek o kadar çok yerleri var ki... Üstelik yer gök deniz iyimi..

Ellerine sağlık, teşekkürler Banemin..

[@Banemin]

[@Sevda]

Alışveriş merkezleri, iş kuleleri, rezidanslar ve hayatın karmaşası buraya hiç uğramamış. Çocuk sesleri, camdan cama yapılan sohbetler, ve hatta sokağın kokusunu bile hissettim neredeyse.

Hele şu kâgir, birbirine yaslanmış evler. Hepsinin âdeta dili var, senelerin getirdiklerini ve götürdüklerini anlatıyorlar.

İlave resimler için ve bu güzel konu için tekrar teşekkürler Banemin.

[@LaLe]

Daracık sokaklar, çocukların rahatlıkla kapı önünde oynaması, rengarenk cumbalı evler... Hepsi çok güzel...

... Fakat... Orada oturmayı istemezdim. Çünkü kışın o yokuşlu yollardan ben imkansız aşağıya inemem.

Ancak Banemin'in büyük mavi plastik leğeninden olacak, yine Banemin'in dağcı çekiçinden iki tane, sonra salıvericem kendimi aşağıya. Tam istediğim yere geldiğimde çekiçler devreye girecek ve sağlı-sollu yere sertçe vurarak, çekiçin ucunu (şansım yaver giderse) yerdeki bir taşa takarak duracağım... Bu şekilde olursa olur, yoksa imkansız orada yaşayamam


Ellerine sağlık Banemin.