Çizgi Roman Kahramanları | Teksas-Tom Miks ve Diğerleri

[@Banemin]

Sevgili Mediter'in Kemalettin Tuğcu konusunda bana attığı laf üzerine böyle bir konu hazırlama fikri oluştu bende. Sıkıysa gelsin burada konuşsun şimdi.

Daha ufacık ve yeni okumayı sökmüş bir veletken abimlerin ellerinden düşürmedikleri bu çizgi romanlara dadanmıştım. Romanların isimlerine, içlerindeki karakterlere daha sonra değineceğim ama ben öncelikle bu kitaplarla ilgili olan anılarımdan bahsetmek istiyorum.

İnsanın önünde 3 haşarı abi olunca, çocukluğu da ister istemez renkli geçiyor. Yaşadığımız yerin atmosferi de buna çanak tuttuğu için çokça keyifli günler geçirdik.

En büyük hobimiz tabi ki futboldu. O zamanlar tam yuvarlak olmayan iç'li toplar vardı daha. Sibop'luları kim kaybetmiş ki biz bulacaktık. O zamanki futbol toplarımız, bir dış ve içine konulan balon benzeri ama çok daha dayanıklı olan bir içten ibaret iki parçadan oluşmaktaydı kısacası. Ama bu iç denen lanet şey zırt-pırt patlardı. Yırtılan dışını minarenin altındaki ayakkabıcı amcamıza diktirebiliyorduk ama iç'e çare bulamadığımız için Bakkal Patiriyot amcaya yeni iç için ödeme yapmak zorunda kalıyorduk.

Abimlerin ticari zekası bu anlarda devreye girer ve kocaman karton içindeki Teksas-Tommiks vb. kitaplarımız hemen Harman yerine çıkarılır ve mahallenin çocuklarına para ile okutulurdu. Ücret herkesin cebinde olduğu miktara göreydi. Kimi beleşe okurken, kimi 5 kuruşa, kimi ise 25 kuruşa varan ücretler öderlerdi. İş saatlerimiz ise topun parasının çıktığı süreye eşitti. Parayı bulduk mu tezgah kapanır ve bakkalın yolu tutulurdu. Maç beklemez.

Ticari zekamızla o zamanlar evimizin bitişiğindeki kömürlüğü sinemaya çevirmiştik. Kitaptan yeterli gelir elde edilememişse veya değişik bir aksiyon olsun diye burada girişi 10 kuruşa film oynatırdık. En büyük abim, döner sermayeden 25 kuruşu elime tutuşturur beni mum almaya yollardı. Onun daha önceden hazırladığı sana yağı kasasının (o zamanlar tahta kasalardaydı) dibini çıkararak gerdiği beyaz tülbentten oluşan perdemiz kömürlükteki yerine konurdu. Kapıda duran iki abim giriş ücretlerini aldıkları çocukları kömürlüğe sokar ve uslu uslu oturmalarını sağlarlardı. Belki inamayacaksınız ama bu seanslara mahallemizden annelerin de katıldığı çok olmuştur.

Büyük yönetmen Hüseyin abim perdenin arkasında yerini alır ve o zamanlar sakızlardan, leblebi tozlarından falan çıkan plastik figürleri perdenin arkasına dizerdi. Bu figürlerin pek çoğu o zaman resimli romanlardan tanıdığımız at üstünde ki bir kovboy, kızılderili, aslan, kaplan vb. şeylerdi. Onları kafasına göre sıralayan abim seslendirme işini de üstlenir ve mumu yakarak filmi başlatırdı.

Elindeki mumu perdenin arkasında salladıkça titreşen alev plastik figürlerin perdeye düşen gölgelerini hareketlendirirdi. Abim, kaçan kızılderiliye "Oturan boğa", arkasındaki kovboya Tom Miks veya Teksas gibi bir isim verir ve kafasına göre heyecanlı bir takibi anlatmaya başlardı. 25 kuruşluk mum bittiğinde film de bitmiş olur ve herkes mutlu mesut sinemamızı terkederdi.

Ne çok uzattım ya!.. Siz bakmayın bunu söylediğime. Birazdan çocukluğumuzun kahramanlarını tanıtırken, daha çok çekeceğiniz var benden diye düşünüyorum.

[@Banemin]

Nevada Ranger'lerinin bu genç ve tüyü bitmemiş Yüzbaşı'sı, sanırım çizgi romanlardan bahsedilirken kısaca "Teksas-Tommiks" olarak adlandırılarak, hakettiği şöhret taçlandırılmıştır.

Kulver kalesinde görevli ve çevredeki pek çok haydutun en büyük korkusu olan, Kızılderililerle çokça dostane ilişkiler içinde bulunan bu gencecik Yüzbaşı çocukluğumuzun kahramanlarındandı.

Yardımcıları Konyakçı, adından da anlaşılacağı gibi içkiyle ve doğal olarak konyakla içli dışlı biriydi. Keçi sakallı, çarpık bacaklı bu huysuz ihtiyar bizi güldürdüğü kadar, en zor anlarında Yüzbaşımıza verdiği destekle de küçücük kalplerimizi kazanmıştı.

Doktor Salossa ise melon (adı bu sanırım o şapkanın) şapkası, hiç çıkarmadığı fuları ve doktorluğu ile anılsa da iyi silah kullanır ve o da Konyakçı ile sık sık sürtüşerek bizi hem güldürür, hem de yüzbaşımızın yardımına her daim koşardı.

Yanlış anımsamıyorsam uzun bir süre "Binbir Surat" adlı bir haydutun peşinden koşmuştuk maceralarında. Bu haydut adından da anlaşılacağı gibi, sık sık kılık değiştiren ve her seferinde bir şekilde paçayı yırtan biriydi. Sonu ne oldu hatırlamıyorum.

Tommiks'ten bahsetmişken Kulver kalesinin komutanının kızı Suzi'den bahsetmemek olur mu? Olmaz!..

Bu Suzi var ya, bu Suzi... Bizim kahraman Yüzbaşımızı maymun edebilen tek yaratıktı. Zavallı çocukcağız onun elinden kurtulmak için ne taklalar atar, göreve gidebilmek için, onu zaman zaman bağlamak zorunda bile kalırdı. Ama en çokta kalenin ıssız yerlerinde yüzbaşı ile öpüşmesi bizi mutlu ederdi sanırım. Güzel hatundu Allah'ı var...

[@Banemin]

Amerikada kırmızı Urbalılara (İngilizler) karşı bağımsızlık mücadelesi veren kolonilerden Avcılar gurubunun başında olan kahramanımız Çelik Bilek, turta canavarları ergen Rodi ve Profesör Oklitus olmadan pek dolaşmaz.

Bir yerlerden kalkıp gelen bir de avukat Konoli'miz vardı. Habire bizim ekibe gizli görevler verir Amerika'da koloniler arasındaki bağlantıyı sağlar, kırmızı urbalara karşı isyanımızı örgütler ve eylem birliği sağlardı.

Yalnız arkadaşlar, şimdiki aklımla bu çizgi romanı değerlendirmeye kalkınca "biraz fazlaca Aseksüel bir kitaptı" değerlendirmesi yapabilirim. Bizim Çelik Bilek, adaleli vücudunun üzerinde kürkten bir yelekle havalı havalı dolaşıp, kırmızı urbaların çanına ot tıkarken, tıfıl Yüzbaşımız kadar olamadı hiç bir zaman. Bir Suzi'si bile yoktu ve öyle de bitirdi yayın hayatını sanırım. Aklıma gelen sıfatı söylemeyeyim Çelik Bileğimize, duyarsa alınabilir.

Siyasi olarak ise milliyetçiliği ile sağa göz kırparken, İngiliz sömürgesine karşı çıkarak Sol'da çakardı. Bu nedenle okunurken sağı-solu pek rahatsız etmeyen bir kitaptı sanırım...

[@Banemin]

Oyyyy seviyorum seni kaptanım, adamım. Nasıl sevilmez ki yahu?

Kafasında samur kürkünden şapkası, bir elinde tabancası, bir elinde kılıcı, yüzünde hep bir gülümseme olan bu yakışıklı kahramanımız da Kırmızı Urbaların baş belasıydı.

Ontario (umarım böyle yazılıyordur) gölünde bulunan kalede yaşayan Ontario Kurtlarının başı olan kaptanımız, aynı Çelik Bilek gibi Amerikanın özgürlüğü için mücadele vermekteydi. İkisinin bir araya gelmesini, bir macerada omuz omuza çarpışmasını boşuna bekledim. Hep Çelik Bileğin adamı olan o avukat Koloni denen herifin yüzünden olmadı sanırım. Nasıl bir organizasyonun içindeyse artık bu iki kahramanı bir türlü bir araya getirmedi.

Swingin en yakın yardımcıları olan Mister Blöf, köpeği Puik ve Gamlı Baykuş sanırım çizgi romanlarda ki kahramanların içinde, bize en sevimli gelen yardımcılardandı.

Mister Blöf kel ve sakallı, varı yoğu sevgili Puik'i ve her zaman aşık olmaya hazır bir kalbiyle yer etmiş hafızamda.

Gamlı Baykuş ise eski bir kızılderili şefi, hep negatif ve kötü kehanetlerde bulunan ve sıkça Puik tarafından ısırılan biriydi. Puik'le kavgaları, ona "kemik torbası, pire torbası vb" gibi taktığı sıfatlar ve devamlı olarakgeçinememeleri, çocuk yüzlerimizde hep bir tebessüme yol açardı. Hele hele bir türlü tanışma şerefine nail olamadığımız "Ulu büyük dede" 'si vardı ki, her an ona sığınmaktan kaçınmazdı.

Aaaa! Tam yazıyı bitirecekken aklıma Ginşo geldi. Onu nasıl unuttum ve son an da hatırladım şaşılacak şey. Kendimi yazının burasında şiddetle kınadım.

Bir eli olmayan ve o elin yerinde bir çengel taşıyan Ontario gemisin kaptanı Ginşo. Kaptanımızın sıkıştığı zamanlarda gemisi ile ortaya çıkan, geminin toplarından İngilizleri gülle yağmuruna tutan ve Kaptanımızı o çıkmazdan kurtaran adamdı kendisi. Seni de seviyorum be...

Yok, yok benim hafıza hata veriyor sanırım. Kaptanımız bu kadar yakışıklı olacak ve hayatında bir kadın olmayacak he!.. O kitabı yazarını vururdum ben böyle bir şey olmasaydı.

Kalenin aşçısı Beti, aynı zamanda yengemiz olurdu. Kaptanımızın kaleye her dönüşünde hazırladığı ziyafet sofraları en çok Mister Blöf ve Gamlı Baykuş'u memnun etse de kaptanımız mutahassıp olduğu için pek renk vermezdi. Beti'nin bu hizmetlerini karşılıksız bıraktığını asla düşünmüyorum ama.

[@Banemin]

Ormanda kimsenin bulamadığı Kuru kafa mağarasında yaşayan bu kahramanımız "Ölümsüz Ruh" ve "Fantom" isimleri ile de anılmaktadır.

Yüzlerce yıl önce, korsanlar tarafından öldürülen babasının intikamını almaya ve hayatını kötülüklerle mücadele etmeye adamış atası, çocuklarınında aynı yolda yürüyeceğine dair yemin etmiştir. Pigmeler tarafından bulunup, kurtarılan bu çocuk, daha sonra dediği gibi yaşamış ve çocuğunu da kendi gibi yetiştirmiştir. Babadan oğula geçen bu mücadele kimse tarafından bilinmediği için yerliler kendisine "Ölümsüz Ruh" adını takmıştır.

Kırmızı kıyafeti içinde ve yüzünden asla çıkarmadığı maskesiyle ormanda efsane olan Fantom'u bulmak için, ormanda adını söylemeniz yeterli olurdu ve o sizi, rüzgardan hızlı koşan atı Kahraman ve sadık dostu olan kurdu Şeytan'la birlikte gelir ve bulurdu.

Sağ elinde taşıdığı yüzüğündeki kuru kafa işareti düşmanlarının yüzünde silinmeyecek bir iz bırakırdı. Ormanda bu yüzükle işaretlediği yerler onun koruması altında olurdu. Arada dinlenmek için gittiği Eden adası ise tüm hayvanların barış içinde yaşadığı bir cennetti adeta.

Ayrıca hikayedekiler tarafından bilinmeyen hayatında, Diana adında bir hatunla evli ve çocuk sahibi bir babadır.

Babadan oğula geçen bu Fantom'luk, her Fantom'un tuttuğu günlükler sayesinde kopukluk yaşamaz ve ölümsüzlüğüne zeval gelmesi böylece engellenmiş olurdu.

Devamlı ormanda takılan bir tip olmayan dostumuz Kızılmaske zaman zaman bir devlet başkanı olan dostuna ziyarete giderdi kaçak, göçek. Kapı kulllanmaz bacadan falan girerdi yanlış hatırlamıyorsam. Karısı Diana ise Amerika'da yaşar ve sık sık onun yanına da giderdi.

Fısıltı Ormanındaki ağaçların dallarının arasında "Fantom, Fantom" olarak dolaşan adı, on kaplan gücündeki kuvveti ve şimşekten hızlı hareket etmesiyle o da gönlümüze taht kurmuş kahramanlarımızdan biriydi...

[@Banemin]

David Copperfield abinin yeryüzünde kıskandığı tek sihirbazın, bizim Mandrake olması büyük olasılıktır.

Kıskanılmayacak bir herifte değildi aslında. Dünyanın en güzel hatunu Narda sevgilisiyken, dünyanın en güçlü adamı Abdullah'ta can yoldaşıydı. Ayrıca dünyanın ulaşılması en güç ve lüks malikanesinde yaşayan bir tipti. Bu malikaneye giden yolda insanın kalp krizinden ölmemesi mucizelere bağlıydı adeta. Her köşe başında bir yanılsama, bir tuzak mı olur be anam, ama vardı işte...

Kötüleri ilizyon ve sihirle şaşırtır alayının belasını verirdi. Ona uzatılan bir bıçak bir anda onu tutanı sokmaya hazır bir yılana dönüşebilirdi. Ürkünç herif pek tekin değildi anlayacağınız.

Ben akıllı adamdım buna pek bulaşmadım. O nedenle hafızamda kalanlar bunlar sadece.

Abi, Allah kahramanın da hayırlısını versin ya. Öyle 3 harflilere karışmış veya ilizyon, sihir, büyü işlerine bulaşanları benden uzak tutsun.

[@Banemin]

(Zagor Tenay = Baltalı İlah)

Ahyaaaaaaakkkkkkkkkkkkkkkk!!!

Adamımı anlatırken konuya bu şekilde girmesem hatırı kalırdı sanırım. Darkwood ormanlarında yankılanan bu narası ile kötülerin korkusu, iyilerin kurtarıcısı olarak önce varlığını hissettirir, hemen arkasından da baltası ve ilginç tişortuyla olay mahaline intikal etmiş olurdu...

Aslında kahramanımız bizim Küçük Emrah'ı kıskandıracak bir öyküyle hayatına başlar. Daha küçücük bir çocukken kızılderililer tarafından yaşadıkları ev basılır annesi, babası katledilir. Zagor ise kendini nehre atar ve nehir suyunda sürüklenerek uzaklaşır ve Darkwood ormanlarının derinliklerinde bir avcı tarafından kurtarılır.

Daha sonra bu avcı tarafından yetiştirilen kahramanımız baltasını çok iyi kullanır. Bu arada çocukluğundan kalan intikam ateşi de asla sönmez ve günün birinde evlerine baskın yapan kızılderililerin yerini öğrenir. Reislerini ve etrafındaki kızılderilileri öldürerek intikamını alır ama bir gerçekle de yüzleşir bu esnada. Eski bir subay olan babası, evlerini basan kızılderili kabilesine orduda görev yaptığı zamanlarda bir katliam gerçekleştirmiştir. Evlerinin basılmasındaki neden aslında yine bir intikam hırsıdır.

Kendini, ormanda yaşayan kızılderililere bir iki numarayla yarı tanrı gibi tanıtır ve onlar tarafından "baltalı İlah" olarak anılmaya başlar. Çocukluk anılarının da etkisiyle bataklıklarda hakimiyet kurar ve Kızılderililerle beyazların barış içerisinde yaşamaları için çetin mücadelelere girer.

Zagor'un arkadaşı, Meksikalı ve her Meksikalı da olduğu gibi yaklaşık 2,5 - 3 kilometre uzunlukta bir isme sahip olan, ama bizim ona kısaca "Çiko" dediğimiz şişko, espirili, bilgili korkak biridir. Korkaklığına bakıpta sakın aldanmayın. Yeri geldiğinde dostları için ölümü göze alabilecek bir yüreğe de sahiptir kendisi.

Bataklıklarda ki kulübesinde midir hala bilemiyorum ama eğer yolunuz Darkwood ormanlarına düşerse yine de kulak kabartın. Belki o ses yankılanıyordur hala oralarda...

Ahhhyaaaaaaaaaaaaaakkkkkkkkkkkkkkkkk!!!

[@Banemin]

A haaa!. bu tüyü bozuk kızıl abi var yaaa!.. Heyecan yapmayın anlatacağım işte...

Tüyden kastım Tom Braks abimiz çok fazla Avrupalı bir tip olup kızıl ile sarı arasında bir renge sahipti. Teksas'tan çaldığını düşündüğüm ama daha sonra tüyleri dökülünce yerine püsküller ekleyerek giydiği bir yeleği vardı. Yanından hiç ayırmadığı çantası ufak tefek bir şeydi ama nasıl oluyorsa oluyor, her bölümde girmek istediği kılığa uygun malzeme o şey! kadar çantada bulunuyordu.

Evet yanlış okumadınız. Tom Braks abim her türlü belayı değiştirebildiği kılık sayesinde bertaraf edebilen, karmaşık olayları bu yolla basitçe çözen bir yetenekti. Kimi zaman kızılderili, kimi zaman haydut, bazen işveli bir hatun ve seyrekte olsa Tom Braks olarak ta karşımıza çıkıyordu.

Ekürileri ise "Köfteci Tonton" ve "Baron" du...

"Hay bin kokmuş köfte" Tonton'un en sık ettiği ve en ağır küfürüydü sanırım. İçki konusunda Konyakçı ile yarış edebilecek tek çizgi roman kahramanı yamağıdır kendisi. Ama huysuz Konyakçı bunu susuz götürür yine de.

Baron ise silindir şapkası, kareli gömleği, incecik bıyıkları ve bolca kibirli haliyle Tom Braks'ın iticiliğini bile gölgede bırakarak asıl kahramanın sevimli gözükmesini sağlamakla görevlendirilmişti sanki.

Siz bakmayın öyle itici falan yazıyorum ama elimizden düşürmezdik yine bu kitabı da.

[@Banemin]

Gölgesinden bile hızlı silah çeken yalnız kovboyumuzu pek çoğunuz bilirsiniz. En az kendisi kadar ünlüdür köpeği Rin Tin Tin, atı Düldül ve tabi ki çizgili mahkum kıyafetleriyle Dalton kardeşler.

O zamanlar Teksas ve Tommiks gibi ağır abilerin yanında bu zat-ı muhteremin hikayeleri bize çocukça gelirdi. (Sanki çocuk değildik!..)

Dalton kardeşlerin içinde zekasıyla öne çıkan abi Joe kadar, aptallığıyla isim yapan Avarel de hikayeye renk katan ve suçluları temsil eden karakterlerdi. Rin Tin Tin'in saflığı ve herşeyi yanlış anlaması en az Avarel kadar etkileyiciydi. Kalemiti Jane, cenaze levazımatçısı gibi tipler de zaman zaman hikayeye dahil olan belli başlı karakterlere örnek olabilir.

Ağzından düşürmediği sigarasının yerine daha sonraları yerleştirilen ot-çiçek benzeri şey karizmayı biraz çizdirdi bence.

Çizgi filmlerinden sizlerin de çokça tanıdığını düşündüğüm bu Yalnız Kovboy'u daha fazla anlatarak, sizlerin hafızalarınızda edinmiş olduğu yerin içine turp sıkmak istemiyorum.

[@Banemin]

İşte size bir Kızılderili dostu kahraman daha. Adaleti sağlamakla görevli bir Ranger olmasının yanı sıra Navajo Kızılderililerinin de reisidir. Kanunlara falan pek uymayan, kendi kanunlarını uygulayan, adil bir kahramandır Teks Willer...

Oğlu Kit Willer, Arkadaşları Kit Karson ve Navajolu savaşçı Tiger bütün maceralarında yanından ayrılmaz.

En büyük düşmanı büyücü bir herifle, oğluydu. Her macerada pek çok düşmanı olmuştur ama bu ikisi sık sık karşımıza çıkar ve nefretimizi kazanırdı.

Hızlı, dürüst, yardım isteyen herkese koşan ve bu nedenlede diğer kahramanlar gibi pek bir bölgeye bağlı kalmayıp, Amerika kıtasında hemen hemen her yere yetişen bir tipti.

Diğerleri kadar popüler olamasa da bu dayının da ayrı bir yeri vardı ben de.