20.11.2016, 14:20
|
#1
|
|
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
|
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin (1799 - 1837)
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin
(1799 - 1837)
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin, 19. Yüzyıl Rus şairi. Şiirlerinde günlük konuşma dilini gerçekçi bir üslupla kullandı. Rus edebiyatının kurucusu ve en büyük şairi olarak anılır.
Puşkin 29 Mayıs 1799 yılında Moskova’da kültürlü ve aristokrat bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası Sergey Lvoiç ve annesi Nadejda Osipovna Hannibal soylu ailelerin çocuklarıydı. Puşkin’in çocukluğu dadılarla, Fransız özel öğretmenlerle ve mürebbiyelerle geçti.Rusça’yı bakıcısı Arina Rodionovna’dan öğrendi. Çok erken yaşlarda yazmaya başlayan Puşkin, ilk şiirini yayınladığında sadece 14 yaşındaydı.
1811 – 1817 yılları arasında Saint Petersburg yakınlarındaki Tsarskoye Selo’da, The Imperial Lyceum’da eğitim gördü. Burada dış dünyadan soyutlanmış bir şekilde eğitimini sürdürüken, ilk büyük çalışması “Ruslan ve Ludmila”yı yazmaya başladı.Bu eserin temellerini büyükannesinin ona Fransızca anlattığı bir Rus halk öyküsü oluşturuyordu. Yaşlı dadısının yıllar boyunca ona anlattığı hikayeler de edebi ve ruhsal gelişiminde büyük rol oynuyordu. Puşkin, daha önce Rus edebiyatında kullanılmayan rahat ve özgürlükçü diliyle Rusya’da ilgi toplamaya başladığı sırada, Rus Çarı I.Aleksandr tarafından Kafkasya’ya atandı. Burada “Kafkas Esiri” ve “Bahçesaray” destanlarını yazdı.
Kafkasya’dan döndükten sonra Rusya’daki askeri yönetime karşı sarf ettiği sert sözler ve politik şiirleri yüzünden mayıs 1820’de başkente girmesi yasaklandı. Ekaterinoslav’a gönderilen Puşkin, kibarca sürgün edilmiş oldu.
1833’te tamamladığı şiirsel romanı “Evgene Onegin” Rus literatürünün en büyük baş yapıtı olarak görüldü. 1879 yılında bu eseri operya uyarlandı.
Rusya’nın çeşitli bölgelerinde sürgünde geçen hayatına rağmen Puşkin, şiir yazmaya devam etti. Evgene Onegin’i yazdığı sırada, bir arkadaşının kardeşine aşık oldu. Daha sonrada Dalmaçyalı bir tüccarın karısı olan Amalia Riznich ile aşk yaşadı. Amalia Riznich için de aşk şiirleri yazdı.
1831 yılında büyük tarihi draması olan “Boris Godunov” yayınlandı. Bu eseri, 1598 ve 1605 yılları arasında Rus Çarı olan, Boris Fyodorovich Godunov’un hayatını temel alarak yazdı.
Puşkin’in Rus yönetimiyle sorunları devam etti. 1824’te Çar tarafından memleketinden sürgün edildi. Daha sonra yeni Çar I.Nicholas başkente girmesine yeniden izin verdi.
1829’da dört aylığına Transcaucasia’ya gitti. 1830’da başka bir aile malikanesinin bulunduğu Boldino’ ya gitti. Burada koleraya yakalandı. Hastalıkla mücadele halinde olduğu üç ay, Puşkin’in edebi anlamda çok üretken olduğu bir dönem oldu. 1833 yılında tarih araştırması için Ural’ın doğusuna seyahat etti.
Puşkin son yıllarında, daha sonra yarım bıraktığı tarihi çalışması "Büyük Petro’nun Arabı”nı yazmaya başladı. 1833 yılında “Bronz Süvari” adlı eserini yazdı. Bu eseri yazarken, 1824 yılında Petersburg’da yaşanan ve 10000 kişinin hayatını kaybettiği tahmin edilen sel felaketinden ilham aldı.
Natalya Nikolayevna Goncharova’ya aşık olduğunda, yıl 1829’du, iki yıl sonra da evlendiler. Mutsuz bir evlilik sürdürdüler. Eşinin abartılı ve gereksiz sosyal yaşamı Puşkin’i borca sürükledi ve ölümünü hazırladı. Eşi ve Baron Georges d'Anthès arasındaki ilişkinin dedikoduları yayılmaya başladı. Anthes başka biriyle evlenmiş olmasına rağmen bu durumu örtbas edemedi. Puşkin onurunu korumak için Anthes’i düelloya çağırdı ve bunu yaparak bir anlamda ölüme meydan okudu, çünkü Anthes’in ordunun en iyi nişancılarından biri olduğu biliniyordu. 27 Ocak 1837’de Saint Petersburg yakınlarında düelloyu yapmaya karar verdiler. Puşkin düelloda Anthes’i omuzundan yaralamayı başarmasına rağmen, Anthes’in atışıyla karnından aldığı yara yüzünden iki gün can çekiştikten sonra öldü.
Puşkin’in mezarı köyünde, Mihaylovskoye’de bulunmaktadır. Ayrıca düelloya gitmeden önce uğradığı son yer olan Petersburg’daki Nevski Prospekt'de Wolf's şekercisinde de balmumundan bir heykeli bulunmaktadır.
|
|
|
|
