Siz Türk Çocukları Benim Birer Parçamsınız

[@Mathematician]

Atatürk bir okula gitmişti. Her zaman olduğu gibi bütün çocuklar etrafını sardı. Hepsi sevinç içinde onu alkışlıyordu. Yalnız küçük bir çocuk bir kenara çekilmiş, ilgisiz gibi duruyordu. Bu durum Atatürk’ün gözünden kaçmadı. Onu yanına çağırdı:

- Çocuğum, neden durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın?

Çocuk:

- Bir şeyim yok efendim.

Çocuk arkasını döndü, gözlerinden akan yaşları gizlice sildi.
Atatürk:

- Niçin ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben çok üzülüyorum.

Küçük çocuk, o vakit yaşlı gözlerini Atatürk’e çevirdi:

- Atam, seni böyle yakından görmek isterdik. Geldin, gördük, sevindik. Ama artık sıramızı savdık. Bir daha seni ne zaman göreceğiz? Ona ağlıyorum. Atatürk oradaki çocuklara baktı:

- Beni ne zaman görmek isterseniz aynaya bakın. Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız. Ben de sizin.

Alıntıdır.

[@Türkü]

Orada o çocukların arasında olmayı çok isterdim.Atamız kalbimizde yaşayan en kıymetli hazine bence.Eşsiz bir kahramanın torunu olduğumu her gün daha çok anlar hale geldim.

Teşekkürler

[@OkyanusunKalbi]

Beni ne zaman görmek isterseniz aynaya bakın. Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız. Ben de sizin.

Atatürk'ü gören şanslı çocuklardan olmayı istediğim için, bu yazı duygulandırdığı kadar, milli duygularımı okşayıp ders verdi.

Beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız, bu kafidir'' sözünü de aklıma getirdi.

Ama yetmiyor be Atam. Birkez olsa bile, bende o şanslı çocuklardan olsaydım.