Kommagene Krallığı | Nemrut Dağı {Adıyaman}

[@Egemen]

Kommagane uygarlığından kalan topraklar üzerinde dünyaya gelen biri olarak gidip görmeyi çok istemişimdir.

Gençlik döneminde bikinili ve üstsüz turistler daha cazip geldiği için arkadaşlarla tatile hep batıya giderdik.

14 yıl önce bazı arkadaşlarım yine bikinili mekanları tercih edince yanıma kadim dostumu alıp arabayla yola koyuldum. Cendere köprüsüne gelince bir cafe gördüm ve mola vereyim dedim. Cafede amerikan kolaları ve ülker ürünü kuru gıdalar vardı. Tabi kızdım adama; insan, çay, ayran, gözleme gibi şeyler satar şurda dedim. Adam; ha abi geçen sene Zülfü Livaneli abi de geldiğinde aynı şeyi söylemişti ama... dedi.

Eski antik yol üzerinden gelişigüzel gezerek saatlar sonra Nemrut'un eteğine geldim. Yolda otostop yapan birini aldım. Adı Osman ama biz arkadaşla ona daha sonra Tümülüs Osman adı taktık. Dağda bir evi varmış ve orayı bu sene pansiyon yaptım dedi. Tümülüs Osman orda bulunan civar köylerde yaşayan biri ve bir kaç ay İstanbulda garsonluk yapıp geri köyüne dönmüş.

Bana nasıl bir oyuncunun doğu şivesini taklit etmesi komik gelirse, doğulu bir insanında batılı bir insan karşısında onun şivesiyle konuşmaya çalışması komik gelir. Tümülüs Osman o tipin muhteşemlerindendi. İki ay öğrendiği İstanbul Türkçesi ile batılı bir turist karşısında kibar konuşmaya çalışır ve bizi bir gülme tutardı.

Akşam batı terasında gün batımı izleyip gece olunca Tümülüs Osamanın evine gelip orda konakladık. Taştan topraktan ev ve yer yatağı üzerinde uyuyoruz. Arkadaşı yılan akrep korkusu sardı ve uyuyamadı tabi.

Gece 4 gibi kalkıp zirveye tırmandık. Doğu terasında gün ağarmaya başlarken insan yığınlarının muhteşem rüzgar altında güneşi beklediklerini gördük. Gün ağarmaya başlayınca sanki uzaydan yeryüzünü izler gibi bir hal alıyor insan. Açık havada çıplak insan gözünün görebildiği tüm uzaklıkları engelsiz görebiliyorsun. Dünyanın yuvarlak olduğu da ordan daha iyi hissediliyor. Çünkü ne kadar yüksekte olursan ol görüş açının uzağında yine bir dağ çıkıyor karşına.

Tepeler, dağlar, tepeler, dağlar derken iki dağın arasından fırt diye yumurta gibi altın top belirdi. Sanki bölünme gibi çoğalarak büyümeye başladı ve ışığı biranda etrafı kapladı.

Nemrut gezisine çıkacak arkadaşlara Temmuz veya Ağustos aylarında çıkmalarını öneririm. Çünkü o aylar hava açık oluyor. Tur olarak uzun tur pek olmasada uzun turu seçmelerini öneririm. Yani Nemrut mili parkının tamamını kapsayan.

Birde son yıllarda şunu gördüm ki, Kommagane uygarlığı çok geniş bir alanı kapsıyor. Belkıs, Zeugma'ya gidiyorum Kommagene, Halfeti'ye gidiyorum Kommagene. Turlar sanırım yakında Kommagene adı altında tur düzenleyebilirler. Adıyaman, Gaziantep, Malatya, Şanlıurfayı kapsayan bir haflalık bir tur olabilir bu.

[@ReaL]

Emeği geçen arkadaşlara bir sürü teşekkürler...

[@Lilium]

[@Banemin]

Çok güzel resimler yine...


Teşekkürler Lilium...

[@LaLe]

Lili, ilave resimler için teşekkürler.

[@OkyanusunKalbi]

Eline sağlık canım.

[@Ilgın]

Dünya ve Güney Amerika için "Nazca" ve " Macupicu" neyse bizim içinde Kommagene odur. Bölge o kadar turist çekmesine rağmen hala yolları ilkel ve tehlikelidir. Oraya bir teleferik yapılsa hem ulaşım rahat olur hemde çağımıza uygun bir rahatlık sağlar. Tepede dinlenmek için neredeyse kommagene ile yaşıt bir çay ocağı var içeriyede en çok 10 kişi sığar. tabi ki ne hijyen nede çeşit var.
Bunların dışında hangi mevsimde giderseniz gidin, iyi giyinin. ben bir iş toplantısı için adyaman'a gitmiştim. Eylül ayı olmasına rağmen sabah çıktık üzerimde takım elbiseler Rugan ayakkabılar iliklerime kadar dondum. Sonra 10 gün hastanede yattım neredeyse zatüree geçiriyordum.
Tüm olumsuzluklara rağmen inanılmaz güzel ve çekici bir yer. Gideceklere tavsiye olunur.

[@DarkAngeL]

Kommagene deyince aklıma çiğ köfte geliyor


"Çiğ köfte'nin doğuşu ile ilgili olarak, günümüze kadar farklı hikayeler ulaşmıştır.

Bunların hepsi Hazreti İbrahim Peygamber zamanında yaşanmıştır.

Dönemin Nemrut’ u Hazreti İbrahim’in büyük bir ateşte yakılmasını emreder. Bu amaçla Komagene’ deki bütün odunları toplatmış, halkın da ateş yakması yasaklamış.

Hikayeye göre bir avcı avladığı ceylanı eve getirir. Hanımına yemek hazırlamasını söyler.

Kadın odun bulup ateş yakamaz. Çünkü bütün odunlar Nemrut tarafından toplatılmıştır.

Ceylan’ın but tarafından etini ayırır. Onu bir taşla iyice ezer. Yani kıyma kıvamına getirir.

Sonra eti bulgur, biber ve tuzla karıştırarak yoğurur.
Böylece tadına doyum olmayan o leziz çiğ köfte meydana gelir."


Konuyu farklı açıdan yakaladım ama olsun
Teşekkürler Lilicim

[@ReaL]

[@ReaL]