Dünyayı Değiştirmek İsterdim

[@Ben kimim]

Dünyayı değiştirmek isterdim

Genç ve özgür iken, düşlerim sonsuzken, dünyayı değiştirmek isterdim. Yaşlanıp akıllanınca, dünyanın değişmeyeceğini anladım.

Ben de düşlerimi biraz kısıtlayarak sadece memleketimi değiştirmeye karar verdim. Ama o da değişeceğe benzemiyordu.

İyice yaşlandığımda, artık son bir gayretle, sadece ailemi, kendime en yakın olanları değiştirmeyi denedim. Ama maalesef bunu kabul ettiremedim.

Ve şimdi fark ettim ki, önce yalnız kendimi değiştirseydim, onlara örnek olarak ailemi de değiştirebilirdim.

Onlardan alacağım cesaret ve ilhamla, memleketimi daha ileri götürebilirdim. Kim bilir, belki dünyayı bile değiştirebilirdim.

Hayat akarken değişim önce insanın kendisi ile başlar. Kendi hayatında bir fark yaratamayan başkalarının hayatında da fark yaratamaz.

Nihayetinde hepimiz tercihlerimizle gömülecektik. Beni tanıyacak değil, yaratacak bir çift göz lazımdı boşluğunda tutkuların. Ancak ben doğuştan kördüm... Hayır, hayır…

Aslında doğuştan korkak. Bir pul koleksiyoncusunun pullarını ateşe vermesi gibi ateşe verdim anıları. Elimde iç acıtan bir tebessüm kaldı yadigar. Sonra, henüz seslendirilmemiş anlatıların hüküm sürdüğü arka bahçemde kara kızıl umutlar serdim tüm münasebetsiz çelişkiler üstüne.

Oluşun gölgeleri uzanırken zamana, hudutlarını anlamlandırmaya çalıştığım her şeyin yoklukta yankısını duyuyorum. Kaybedilen anıların mezarlığından çıkardığım acılarımı kronolojik olarak dizip yerleştiriyorum bavuluma.

Hiçlikle sonsuzluk arasında duran soluk bir varlık sancısında demleniyor hayat. Adımlarım nihai noktama varamayacak kadar küçük. Yedi ceddine sövecek pişmanlıklarım da olmadı benim. İçinden yaşam akan gözlerim yok benim. Yıkık duvarlarımı gizlemek için astım bütün hüzünlerimi duvara. Sokak lambasına asılı bir urgan kaldı elimde.