Boğazın Kuğuları Vapurlar | Şirket-i Hayriye

[@Basakca]

Dünyaya gözlerini her taşı taih kokan İstanbul gibi bir yerde açan bendeniz vapurların bir çoğuna binmişimdir de konuda gösterilen vapuralara neden yetiştiremişler beni diye kızasım geldi annemle babama. Babam burada olsaydı konuyu gösterirdim ve eminim ki bu ünlü vapurların bir kaçına kaçak yolcu olarak nasıl bindiği anılarından birini anlatırdı diye içimden geçirirken "Halas-Yenilenmiş hali" isimli vapuru gördüm. Ben buna neden hiç binmedim diye merakla hikayesini okurken tüh dedim buna da yetişememişim.

Yaz kış demeden sabahın köründe bindiğim yazındada anlattuğın karakterlerin hepsini 89 yılından itibaren görüp, dinlemeye başlamıştım. Bazen o kadar ilgi mi çekerdi ki ağır abilerin ablaların sohbeti elimdeki kitabı veya gazeteyi bırakır kapı gıcıtrtısı gibi dahil olurdum sohbetlerine... Kapı gıcırtsıs diyorum çünkü ama şu kitapta bu şekilde okumuştum falandan böyle dinlemiştim derdim. Benim kiler onların sohbetlerinde sadece bir kapı gıcırtısı olacak nitelikteydi.

Çok kalabalık olduğunda özellikle kış mevsimlerinde kimse güvertede oturmaz herkes o küçücük salonlara konuçlanırdı. Ve içeride dayanılmaz bir koku. Yeni gelen biri kapıyı açıp dışarıdan korkunç bir soğuk içeriye dalmaya çalışırsa da "kapa kapa" diye sesler gürlerdi. Koku dayanılmaz bir hal almaya başlayınca o soğuğa aldırmadan güverteye atardım kendimi. Tabi ki bütün kış hep hasta hep öksürük... Ama yine de güzeldi. Hele o "abilerim aplalarım" sesi duyulur duyulmaz sessizleşen ortam ve tüm gözlerin abi-abla hitap eden şahsa merakla dönmesi kiminin de ilk alıcısı olmak için ellerini cüzdanda hazır bekletmeleri.... Bir İstanbul efsanesi idi.

Şimdilerde bunları yerini müzik yapan gençler almış durumda. Ellerinde enstrumanları ile güzel bir müzik ziyafeti çektikten sonra içlerinden bir tanesi kalkıp şapkasını dolaştırmaya başlıyor yolcular arasında...

Eskilere bakıp yeni halleri kıyaslayınca şahsım adına her şey eskisi gibi kalsaymış demeden kendimi alamıyorum. Silah icat oldu mertlik bozuldu cinsinden, teknoloji ne kadar ilerlese de bir o kadar insanları araştırmadan, gözlemden uzak tutmak için var güçleriyle çalışan zihniyetlerin egemenliği altına sokmak için hipnotize araçları ile doldurulmuş vaziyette. Neden mi bahsediyorum. Vapurlarda koca koca ekran plazma tv.ler. Ve bu Tv ler de malumunuz kanalların yayınları ve reklamları...


Nerden nereyeee... Kimbilir daha nereye kadar.


Ellerine sağlık, teşekkürler Banemin.

[@Liaaa]

Hayatımda iki kez vapura bindim. Mersin de rast gelmiştik bunada.

Pek bir şey bilmediğime rağmen, vapura binip martılara ekmek atmak, yaslanıp denizin güzelliğini seyretmek isterdim.

Ellerine sağlık, teşekkürler Banemin.

[MEDIA]http://st4.divshare.com/launch.php?f=23769314&s=4fb[/MEDIA]

[@Canan]

İstanbul'da yaşayanların anıları tazelenmiş. Bendenizin istanbul'a ait kayda değer bir anım yoktur.

Kaynımın orada yaşadığı zamanlarda, defalarca gitmişliğim vardır ama iyi tanıyorum diyemem. Vapurla adalar turu yaptım bir iki kez. Deniz otobüsüne bindim Ama çarşı pazar çok dolaştım

Banemin ellerine sağlık , İstanbul'un eski vapurlarına bindim, eski iskelelerinde dolaştım...Güzeldi teşekkürler...

[@Sevda]

Giriş yazın yine harikaydı Banemin. Konunun güzelliğine artı bir hoşluk vermiş.

İstanbul'da en sevdiğim ulaşım aracıdır vapurlar. Doyulmaz İstanbul manzarasını bir de denizden izleme imkanı bulduğum için belki.

Boğazın kuğuları hakkında verdiğin detaylı bilgiler için ve emeğin için teşekkürler.

[@Boyacikoylu]

1989 Yılında yıkılan Emirgan iskelesinin, 24 Kasım 2001'de yeniden açıldığında, bu, 24 Kasım 2001'de yeniden açılan Emirgan iskelesinin aslına uygun bir biçimde yapılıp yapılmamışlığı konusuna açıklık getirmek üzere şunu belirtebilirim ki çocukluğumda, benden çok daha büyük yani 14-15 yaşlarındaki iki kişinin birbirini kovaladığını ve kaçanın da sırtını Emirgan iskelesine dayayarak durmak zorunda kaldıktan sonra dayak yediğini görmüştüm.

Şimdiki yani 24 Kasım 2001'de yapılan Emirgan iskelesine, bu iskelenin deniz üzerine rastlayan bir yerde durdurtulmuşluğundan dolayı, karada bulunup da kaçan birinin sırtını dayaması mümkün değildir.

[@DarkAngeL]

Bir kere içine çektinmi tuzlu denizin yakıcı kokusunu tamamdır artık müptelası olursun oraların..

Vapurun dışardan sakinleri martılarla benim de tanışıklığım olmuştu bir zamanlar..Güzel günlerdi..

Yeniden gitmek için fırsat kolluyoruz..

Bu nostalji bezeli süper konu, senin o cümlelerinle yarattığın sihirli atmosferle daha da tadından yenmez olmuş Banemin..

Ellerine sağlık teşekkürler

[@Boyacikoylu]

Firuze Nehir'li ilgisini hiçbir zaman kesmemiş bir Boğaz çocuğu olarak yetkili bir biçimde belirtmek isterim ki artık sizin o yazınızda bahsini geçirdiğiniz dilenci vapurlarının yerinde maalesef yeller esmektedir.

[@Emilio Santos]

İstanbul'a her gidişim çok keyifli olmuştur. Trafiği hariç her bi haltına bayılırım. Vapur yolculuğu İstanbul'u daha güzel görmenizi sağlar. Karadan görülmeyen manzaralar eşsizdir. Galata Kulesi, Haydarpaşa, Kız Kulesi, Dolmabahçe, hisarlar ve diğerleri.

Banemin o kadar güzel anlatmış ki yazısında, 40 yılda bir İstanbul'a uğrayan biri olarak yazdıklarımı küçümsedim. O ruh başka, vapurun ruhu cidden başka. Teşekkürler azizim

[@Banemin]

Bir çuval yazı yazmışım ama vapurların ruhundan bahsetmek aklıma gelmemiş Santos.

Dilenci vapurları ile ilgili hala bir bilgi edinemedim ama Boyacikoylu seferden kaldırıldıklarını söylemiş.

En azından nostalji babında günde 1-2 sefer olsaydı keşke...

[@Banemin]

Üstte vapurların ruhundan bahseden Santos kişisi geçen hafta bir işi için İstanbul'a geldi ve 2 gün bende kaldı. Kötü günler çabuk geçti ve elde kalan bu fotoğrafların bir kısmında, deklanşöre dokunan parmakların içinde ona ait olanlar da var. Teşekkürler.

Yine gel e mi!..

Pazartesi sabahı Karaköy iskelesinden Kadıköy'e hareket eden vapurdan yol boyunca objektife takılanları aşağıda göreceksiniz. Ama ne kadar şanssızsınız ki, o güzel deniz kokusuyla karışan mazot ve yağ kokusunu genzinize çekemeyecek, martıların çığlıklarını duyamayacak ve vapurun giderken yüzünüze sıçrattığı deniz suyunun tuzlu tadına bakamayacaksınız.

Bu nedenle İstanbul'da olanlar ertelemesin, İstanbul dışında olanlar ise sırf bu güzellik için de olsa yolunu mutlaka buraya düşürsün. Benden söylemesi, yoksa böyle fotolara bakıp iç çekersiniz sadece.