Fani'den Baki'ye...

[@alkanaga]

Değerli @Aristo, din, dinlediğin sürece var olur. Dinleye dinleye dinlenen olursun yani din sen olursun. Din bir nasihattan ibaret demiş peygamber. Bu nasihatı kim nasıl anlarsa öyle anlatmış, öyle dinletmiş ve böylelikle bir dinin içinde pek çok din meydana gelmiş.
Aklı başında olan insan dinin kendisidir. Zira dinlediklerinden dersini almış, hayatın merkezinde kendini görmüş ve hayatın keyfini çıkarabilmiş kişidir.
Haaa, başka din arayanlar mı??? Hani o 1400 yıl öncesinde duran. Haa işte onlar hala kendine, günümüze gelememiş taklitçilerdir...BKZ:http://www.forumgercek.com/sosyal-bi...-ve-tanri.html
Daha taklidi imandan tahkiki imana geçmelerine çoook vakit var...
Dini var eden insanlardaki algılar, kısaca kişinin kendidir. Hayali bir din arayan elbette kendi hayal dünyasında aradığını bulur...

[@alkanaga]

Birbirini anlayan.Birbirine dikkat eden kişiler birbiri için İnsandır.Anlam kazanmayan ve anlam bulmayan İnsanlıktan nasip almaz.Zira akıl dır insanı insan yapan.Etrafımıza baktığımızda bir çok olay yaşanıyor kaçına dikkat ediyoruz veya üzerine kafa yoruyoruz? Dikkat etmediğimiz veya edemediklerimiz İnsanlıktan nasip almıyor ve başımıza bir iş geldiğinde dikkatsiz veya insanlıktan nasip vermediğimiz işler, olaylar oluyor.
Korkular veya kaygılar, tüm bunların sebebi ilgisiz kalmaktan ,dikkate değer olmamaktan kaynaklanan duygular.Kişi kendine İnsanlık kattığı müddetçe korkular ve kaygılar yok olur.Zira insan kendine ilgi ve sevgi gösterdiği müddetçe bunu etrafına da yansıtabiliyor.Böylelikle İnsanlık paylaşılıp gelişiyor.
İnsanlık,aklın daha iyiye ve güzele gitmesine yardımcı olmaktır.Gelişebilmektir,geliştirebilmektir.Gelişi m yeni yeni çözümler ve bu çözümlerin getirisi olan yeni açmazlar getirecektir.Her açmaz bir merak,her merak ise düşünce ve sonucunda yeni fikirleri meydana getirecektir.İnsanlık düşünce ve fikirlerle ilerliyor işte.Düşünceden uzak kaldığımızda İnsanlıktan da Uzak kalıyoruz...

[@alkanaga]

Çocuktum,Sanırım 9-10 yaşlarındayım.Mahallemizde kızlı erkekli topla Oynuyoruz.İlerden Gelen Babamı tanıdım.Hiç unutmam elinde Bordo bir bisikleti getiriyordu sürüye sürüye.Sevinçten havalara uçtum.Bordo renkli bir bisikletim vardı artık.Günlerce düşüp kalktım bu bisiklet ile ama ne fren kaldı nede cant üzerinde.Ayakkabımı sıkştırıyordum lastik arasına fren yerine.Hız yapmayı severdim,hızla gitmek hoş gelirdi.Birgün komşumuz Hayati Amaca ya denk geldim. Şehrin Postane yokuşundan aşağı Mobileti ile iniyordu.Ehh..Çocukluk işte, bizde hız yapıcaz ya kendi kafamızca.Aklımca, Hayati amcayı geçicek,bunun gururunu yaşayacaktım.Hızla sürdüm yokuş aşağı, hemde pedallara tam gaz yüklenerek.Nasıl gidiyorum biliyormusunuz?Rüzgardaki uçurtma gibiyim.Geçtim Hayati Amcayı.
Ohh be ne hızlı adammışım...
Derken O daracık yokuşta Karşıdan gelen koca Kamyonu farkettim.Tüm yolu kapatmıştı sanki.Dona kaldım kaskatı bisikletin Selesinde.Kamyonun Solunda, İki adam boyuna yakın pireket bir duvar yükseliyordu.Yolu ise Kamyon neredeyse kaplamıştı. Yolun sağında ise bir kadıncağız çömelmiş,kafasını evinin borumuna sokup,yanındaki leğene Odun dolduyordu.Anın da seçim yapmak zorundaydım işte.Ya duvara tosluycaktım, ya Kamyona,Ya da Kadına.Tabii ki en yumuşak olanı tercih ettim .Kadıncağıza arkadan tosladım.Bodruma doğru yuvarlandı zavallı ne olduğunu anlamadan.Kamyoncuda az geçtikten sonra durdu.Bende yıldızları sayıyordum. Asfalta kafayı vurmuşum.Anlım Ceviz gibi şişmişti..
Bodrumdan da Bir ahh ,uhh sesi geliyordu.Kamyoncu da kapıyı aralayıp karşımda gülerek,birşeyimin olup olmadığını anlamaya çalıştı.Birazdan Hayati Amca da geldi.Anlıma felan baktık.Ayağa kalktım ,doğru yamulan bisikletimle Halamlara gittim.Şişen yere metal bir bıçak bastılar.O kadına neler olduğunu hatırlamıyorum bile.
Yaşam daim seçimlere zorluyor işte.İstesekte istemesekte daima birşeyleri seçmek zorundayız.Bizde Orada kadına tosladık.Çocukluk işte...

[@alkanaga]

Bu Dünyanın yükü ne ola ki çekelim..
Sözlerin sırrı ne ola ki bilelim...
Boşver be alkanagam bak kendine..
biz yine günümüzü gün edelim..

Bu gün bir adam geldi önüme..
Dedim "nerelerdeydin görüşemedik?"
"Be alkanaga" dedi, "biz hep buradaydık"..
"Sen göremedin bizi yine."..

Çekmişim şarabı, güzel olmuşum işte..
Tüm alem de güzel olmuş, benimle...
Kim çekerse çeksin şu Alemin kahrını..
Bir daha mı gelcem şu Dünyaya yine..

Ne diyelim gezdiriyoz şu satırları..
Anlatıyoz işte bizdeki halları..
Miskin görseniz de şu volkanagamı..
O halinden memnun olmuş doğalı...

Cümle diyara bak, hiç eksik var mı..
Var yada yok, hiç faydası var mı..
Be kardeş, fayda ile doğan sensin..
Çek bak şarabı, senden güzeli var mı..

Ha bre konuşuruz işte..
Ne söylesek Avunuruz işte..
Senden öncede neler söylediler..
hepsi görünüp gitmiş işte..

Nice yalanlar üstüne kurulmuş şu Dünya..
Hiç kendi kendini kandırma..
Yalan olmuş tüm hayatın...
Hem hayalsin ,hem de bir rüya..

Aklın var iken sarhoş ol..
Geç cümle diyar da güzel ol..
Güzellerin sohbeti nice olur..
bak rahatına da ehli keyif ol..

Ne söyledin Agam sen yine..
Neden sayıklar şu dil yine..
boşver be çek şarabından..
seviş yine sevgilinle sen yine...

[@alkanaga]

Söyle bakalım kendine
neler itiraf edebiliyorsun?
Düşün bakalım yaşadıklarını
Neleri çarpıtıyorsun.

Belki kılık kıyafetin yerinde,
Belki işlerinde halinde,
Belki de unuttun bile
Sen nelerden kaçıyorsun?

İtiraf et bakalım kendine.
En büyük put benim diye.
Ona buna mana arıyorsun,
Kendi karanlığını örtmeye

Konuşmaya devam et,
Kendine kendinden söz et.
Hep işine geldiği gibi değil mi?
Söyle, nerede bu rahmet?

Hacı hoca görünmek nafile.
Acaba sen ne gördün içinde?
Hiç asma sakın suratını
Bak işte kendi resmine...

[@Senfonim]

Orjinal Mesaj Sahibi alkanaga

Din, DİN lemekten gelir. Tüm dinler başlangıçta masumane bir şekilde ortaya çıkmıştır. Daha sonraları gücü eline geçirdiklerinde ise masumluğu bir tarafa bırakıp öç alırcasına diğer rakip gördüklerine saldırıyorlar. Dine dogmatik bakıp, objektifliğimizi kaybetmemiz ve bir taraf tutmamız, bu gün İslam dünyasının düştüğü durumu göz önüne sermektedir. Zira bir biz, bir de ötelediklerimiz var. Yunus’un ‘’Yaratılanı Hoş gördük yardandan ötürü’ demesinin ardından yaklaşık bir 700 yıllık süre geçmiş ve biz ne hoş görü bırakmışız, ne de hoş görünün altında yatanı, sadece tarafız. Taraf olmakla aslında tevhitten de uzaklaşıyoruz. Parça parça dökülüp insanlığımızı yitirmekteyiz.
Yahudiliğin doğduğu yıllarda Firavunun zulmünden kaçan İsrail Oğulları mazlumdu, bugün torunları dünyayı firavunluk ile yönetiyorlar. Hıristiyanlığın ilk çıkışıyla mağaralarda toplanan ilk Hristiyanlar mazlumdu, daha sonraları engizisyonlar kurdular, binlerce insanı inançlarından ötürü öldürdüler. Peygamberimizin tebliği ile Mekkelilerin gazabına uğrayan Müslümanlar da mazlumdular, şimdi milyon dolarlık petrol şirketleri ve sermayeleri ile birbirlerine hava atma yarışına girdiler.

İnançlar aklın ötesine geçip gerçekle yani hakikatle örtüşmedikçe olay gericilik olmaya başlıyor. Çalışıp üretmeyen, tembelliği kendine adet edinen ve üstüne bir hırka geçirip her gün birkaç zeytin yiyip toplumdan kendini soyutlayan, düşünmeyi yasaklayan, döne döne kendini uyuşturan ve el eteğini bu dünyadan çekip; bilim, teknoloji, mal ve hizmet edenleri de ‘kafir’ diye suçlayanlardan ne hayır gelebilir? O kadar karamsarlar ki, düşünen neslin katlını vacip gören yobaz bir kitleden insanlık adına nasıl bir fikir çıkabilir, nasıl ilerleme kaydedebilir?
Toplumlar, teknolojiyi, medeniyeti ve temiz düşünmeyi beceremedikçe maalesef bunu başarabilen diğer toplumların gölgesinde kalarak yaşıyorlar.

Yüreğinize , kaleminize sağlık

[@alkanaga]

Gerçek oruç gönülde ve zihinde olur. Bazen öyle çok haykırmak istersin ki aklın buna müsaade etmez. Bazen aklın söyle der ki, gönül müsaade etmez. Her halükarda söyleyemez sadece uruç (YÜKSELMEK) edersin...
Kadir geceniz kutlu olsun...

[@alkanaga]

insan daralıp içini şişirdiğinde görebiliyor ki, bu daralış ve genişlemeler hayatın bir cilvesi.Her daraldığımızda bir sonraki genişlemeye ortam yaratıyoruz.Her genişlemede ise nice Alemlere yollar açılıyor ve nice manzaralar seyrediyoruz.

İnsan bu alemin gözü ve seyrediyor işte kendini. Kendini seyrettikçe şahitlik ediyor, kulluk ediyor, mezarlar kazıyor, yaşama anlam ve mana kazandırıyor.

İşte bu daralıp genişleme aynı göğsün hareketini aldığı bir nefes gibidir.Bir nefesle hayata tutunan Canlar,bir nefesle görünür olup yine bir nefesle kayboluyor.Gizliden gizliye duyulan ve görülen tüm hayaller gönül toprağında yeşeriyor.

Hani var saydığımız tüm şu resimler yok mu;hepsi bir saman yığının rüzgarda savrulması gibi savrulup kayboluyor.Ömürde böyledir.Zira ömür denilen tüm bu resimlerin yığınıdır işte.

Kimi bu resimlerin ardına düşerken,kimi de resimlerin seyrine dalıyor.İnsan bu tüm aldığı nefesi bir mana uğruna harcıyor.Gelip ve gidişlerdeki hikmeti ancak insan anlamlandırıyor.

[@alkanaga]

Hayatın anlamı yerince özgürlük olmalı. Özgür olmadan, özgürlüğü tanımadan yaşanılan sadece kulluk,taklit, kendin dışında birşey olarak görünmekir. Acınası hal bu ya, bu tip bir yaşam aslında ölmektir. Seni sen yapan, seni tarif edip edip anlatan her huy, her duygu veya his senin parçalarındır gerçekte. Seni var eden sebep; seni sen yapan haller işte onlardır.

Pek çokları özgürlüğü para, özgürlüğü makam, şan veya şöhret bilir. Aslında kendilerini ifade edemedikleri, kendilerini her ne sebep altında olursa olsun taklide veya tekrara ,manotonluğa sokan her sebepten ötürü tutsaklardırlar. Bizi bu Zahir Dünyaya bağlayan her sebep aslında tutsaklığımızdır.Mal sevgimiz, eşimiz, annemiz, babamız, arkadaşlarımız aklınıza neler geliyorsa tutuyor,oyalıyor bizleri bu Dünyada...

Bu oyalanmalar ile bitiyor zaman dediğimiz kavram. Bakmışsınız ak düşmüş saçlarımıza, nice çizikler almışız yüzümüze. Nice tutsaklıklar ile darbelere uğramış ve yaralanmışız. Ne gençlik anlayabiliriz bu uğraşlarla ne de yetişkinlik! Bir bakmışsınız ömür denilen zamanın son demlerinde eksik , garip ve keşkeler ile bölünmüşlüklerin içerisinde kalmışız. Bu mudur ömür diye sorgularken hayatı, belki de hiç yapamadığımız, ulaşamadığımız hayallerin sessizliği yakar ciğerlerimizi.

Bu hayatta yapabildiğimiz, gerçekleştirebildiğimiz kadar özgürüz aslında! Gerçekleştiremediklerimiz kadar da tutsakız. İşte ömür denilen avuçlarımızdan kayan zamanda bu ikilik arasında sıkışmışız.

Bir sevda var ise eğer ve bu sevdan ile avutabilirsen kendini; bu sevdan seni özgür de kılacaktır. Zira sevdasının peşinde sevgi görenin derdi örtülülür. Gözün bir sevda uğruna sevgiyle doluyorsa ,eyvallah diyebiliyorsa dertlere ve yaşanmışlıklara, tüm duruşuyla kucaklayabiliyorsa hayatı; işte o, işte o halde insan güzelleşir. Gerçek özgürlük perdelerini yırtmış ve gerçeğe ayılmış olur.

[@alkanaga]

Orjinal Mesaj Sahibi Aristo

Özgürlük her dilde tüm güzelliklerin toplamı gibi bir şey... Özgür olunmadan, özgürlük olmadan hayatın tazı-tuzu yok!

Özgürlüğümüzü onu gaspeden yamyamlardan geri alacağız.

www.youtube.com/watch?v=1HkezIZWcJU

Özgürlük, özgürce seçimlerdir...
Şarkı da güzelmiş @Aristo Hocam...