Estetiksiz Dindarlık! | Ayşe Sucu

[@Canan]

Estetiksiz Dindarlık!

Uyuş(tu*rul)muş bir İs*lam coğ*raf*ya*sı ile kar*şı kar*şı*ya*yız.
İk*ti*dar*la*rı*nı ce*ha*let ve zor*ba*lık üze*ri*ne in*şa et*miş ar*sız ha*ne*dan*lar ya da ha*ne*dan özen*ti*si hü*kü*met*ler tüm İs*lam coğ*raf*ya*sın*da hâ*kim.
Yüz*ler*ce ko*ru*ma eş*li*ğin*de ge*zen bu yö*ne*ti*ci ta*ife*le*ri için va*tan*da*şın de*ğe*riy*se bir hiç.
Ör*nek mi is*ter*si*niz:
Ge*liş*miş ül*ke*ler*de de dep*rem olur, ölüm ve yı*kı*lan ev sa*yı*sı Müs*lü*man ül*ke*ler*le kı*yas*lan*dı*ğın*da son de*re*ce dü*şük*tür.
Av*ru*pa ül*ke*le*rin*de ma*den ve iş ka*za*la*rı yok de*ne*cek ka*dar az*dır; biz*de ise ocak*lar ve in*şa*at*lar her yıl yüz*ler*ce iş*çi*ye me*zar olur.
Tra*fik ka*za*la*rın*da kay*bet*ti*ği*miz in*san sa*yı*sı Av*ru*pa ile mu*ka*ye*se gö*tür*mez.
Her yıl tek*rar*la*nan hac iba*de*tin*de ezi*len-ölen ki*şi*le*rin sa*yı*sı ise be*lir*siz*dir.
Be*lir*siz*dir, çün*kü top*lu ölüm*le*rin ha*ri*cin*de, me*se*la Ha*cer-ül Es*ve*d’*e (Ka*ra Taş) el sü*re*yim der*ken ya da ta*vaf es*na*sın*da, sı*kış*ma-ezil*me teh*li*ke*si ge*çi*ren, o an*da ve*ya son*ra*sın*da ölen*ler de az de*ğil*dir.
Yi*ne hac ve um*re zi*ya*ret*le*ri*ni ya*pan*lar*dan bir kıs*mı*nın vi*rü*tik has*ta*lık*lar*la mem*le*ket*le*ri*ne dön*dük*le*ri de bi*li*nir.
Ül*ke*le*re gö*re ya*şam ka*li*te*si sı*ra*la*ma*sı*na ba*ka*lım:
İlk otuz*da bir ta*ne İs*lam ül*ke*si yok!
Tür*ki*ye, sek*sen ül*ke ara*sın*da el*li bi*rin*ci!
Bi*lim*sel ça*lış*ma*la*ra ise hiç gir*me*ye*lim! Son yüz yıl*da Ya*hu*di asıl*lı bi*lim in*sa*nı 110’un üze*rin*de No*bel ödü*lü alır*ken, Ya*hu*di nü*fu*su*nun 110 ka*tı olan Müs*lü*man*lar*da bu sa*yı sa*de*ce 2.
Az ge*liş*miş*lik in*san dav*ra*nış*la*rı*nı bü*tü*nüy*le et*ki*li*yor.
Ez*ber*le*rin*den kur*tu*la*ma*yan, bi*lim*sel*lik*ten uzak, her tür*lü ta*as*su*ba göz yu*man bu ül*ke*ler*den fe*la*ket*le*rin ek*sik ol*ma*sı müm*kün mü?
Ce*ha*let*le mü*ca*de*le et*mek için gön*de*ril*miş bir di*nin, ce*ha*le*te kur*ban edil*di*ği*ni gör*mek ne acı!

ES*TE*TİK

Ya*şa*mı ko*lay ve bir o ka*dar da gü*zel kı*lan “es*te*ti*k” al*gı*sı*dır. Kül*tür ve do*ğa üze*ri*ne ya*pı*lan eleş*ti*rel ça*lış*ma*lar in*sa*nı gü*zel olan*la kar*şı*laş*tı*rır. Bu*nun için al*gı*la*rın, du*yu*la*rın, du*yum*la*rın açık ol*ma*sı ge*re*kir; ak*si tak*dir*de “a*nes*te*ti*k” bir du*rum or*ta*ya çı*kar ki bu da tüm fe*la*ket*le*rin ha*ber*ci*si*dir.
Her me*de*ni*ye*tin bir es*te*tik al*gı*sı var*dır.
Es*te*tik kay*gı*sı cid*di bir zevk ge*le*ne*ği*ni de be*ra*be*rin*de ge*ti*rir; bu*nu bes*le*mek*te olan ede*bi*yat, sa*nat, mi*ma*ri gi*bi pek çok di*sip*lin*den bah*set*mek müm*kün.

Ede*bi*ya*ta bak*tı*ğı*mız*da Ba*tı bu alan*da (18. yy’*dan bu ya*na) de*rin*lik*li ve kap*sam*lı eser*ler or*ta*ya koy*muş.
.....
.....

Yazının tamamını okumak için tıklayınız

[@Mustafa Akten]

Ayşe Sucu hanımefendiye teşekkür etmek lazım. Dindar ama yobaz değil, dindar ama mürteci değil, dindar ama ilim irfana karşı değil, dindar ama medeniyet karşıtı değil, dindar ama kadının ambalaj paketine sarılır gibi sarılmasından yana değil..