Hasan Tahsin (1888 – 1919)

[@ReaL]

Hasan Tahsin (1888 – 1919)

Asıl adı Recep oğlu Osman Nevres (d. 1888, Selanik - ö. 15 Mayıs 1919 İzmir) Türk istihbarat görevlisi ve gazetecidir. 15 Mayıs 1919'da Yunan ordularının İzmir'i işgali başladığı sıralarda silahını çekip ateşleyerek en öndeki Yunan bayraktarını başından vurmuştur.

Kendisi düşmana ilk kurşunu atan kişidir. İlk önce Mustafa Kemal'in de okuduğu Şemsi Efendi Okuluna gitti. Sonra Selanik Fevziye Mektebi'ni bitirdi. Ardından burslu olarak Paris Sorbonne Üniversitesi'nde siyasal bilimler öğrenimi gördü. İttihat Terakki Fırkası'na girdi ve Teşkilat-ı Mahsusa'da görev aldı. İstanbul'a döndükten sonra, Osmanlı Devleti aleyhine Balkanları karıştıran İngiliz istihbarat teşkilatı adına çalışan Buxton kardeşlerin bu faaliyetlerini önlemekle görevlendirildi.

Buxton kardeşlere Bükreş'te bir tünelde suikast girişiminde bulunan Hasan Tahsin başarılı olamadı, yakalanıp 5 yıl kalebentliğe mahkûm edildi, 1916'da Romanya'dan kaçmayı başardı, adını Hasan Tahsin olarak değiştirip (Osman nevres'in pasaportunu kullandığı "Hasan Tahsin", Silah gazetesini çıkartan ve bu nedenle "Silahçı hasan tahsin" olarak bilinen eski bir bahriye yüzbaşısının adıydı) 1918'de İzmir'e yerleşerek Osmanlı Sulh ve Selamet Cemiyeti'nin sözcülüğünü yapan Hukuk-ı Beşer gazetesini yayımlamaya başladı. 1918 yılında Sudiye hanımla İzmir'de gizlice evlendi, Mehmet Kemal isimli bir oğulları dünyaya geldi.

İzmir'in işgali sırasında düşmana ilk kurşunu attı ve orada öldürüldü. 1973 Yılında anısına İzmir Konak Meydanı'nda "İlk Kurşun Anıtı" dikildi. Her yıl 15 Mayıs günü tören düzenlenir.

Şehit Gazeteci Hasan Tahsin’in Konak Meydanındaki Anıt’ın Bulunduğu Yer…

[@LaLe]

Evlendikten 1 yil sonra ölmüs

[@ReaL]

Orjinal Mesaj Sahibi LaLe

Evlendikten 1 yil sonra ölmüs

Öldürüldü... Şehit, şehit...

İzmir'in işgali sırasında düşmana ilk kurşunu attı ve orada öldürüldü.

[@Süperman]

2 saat önce heykelinin önündeydim

Anlattım İzmir'li olmayan birine kim olduğunu

İzmir'li olsun olmasın herkesin bilmesi lazım

[@LaLe]

Orjinal Mesaj Sahibi ReaL

Öldürüldü... Şehit, şehit...

Ne o kafama vurur gibi: Şehit, şehit..

Bizde öyle anladık herhalde, dövseydin bari

Sunay AKIN' dan değişik bir Hasan Tahsin yorumu;

Kenti işgal eden askeler,saat kulesinin olduğu meydana geldiğinde binaların çatılarına konan kuşlar aşağıda olup bitenleri şaşkınlıkla izlemekteydiler..meydanlarını askerlei alkışlamak için toplanan halka kaptıran kuşların yüzlerindeki endişe ,kalabalığın arasına tek tük serpilmiş insan yüzlerindede görülmektedir.

Bahar yağmuru taşıyan bulutlarla kaplıdır gökyüzü.yol boyunca alkışlanan askerlerin en önünde ilerleyen at üstündeki adamın elinde,ucu yere kadar uzanan görkemli bir bayrak vardır.gök gürültüsünden önce duyulan silah sesi ile bayrağın tamamı serili yere.askerler ve onları karşılamaya gelen insanlar kaçışırken,köşedeki kıraathanenin önünde eli silahlı bir adam heykel gibi durmaktadır.onun bu duruşu yıllar sonra gerçek bir heykel dönecektir ve kaidesine "Hasan TAHSİN" yazılacaktır.

İzmir'in Konak Meydanı'nda bulunan heykele kuşlar konup havalanır her gün .ama ne zaman sağ eline bir kuş konsa hüzünlenir hasan tahsin. çünkü ,elinde o an tabanca değil ekmek kırıntıları olsun ister.ülkesini işgal etmeye gelen ordunun en önünde bayrak tutan yunan teğmeni ile de yaşamın başka anında karşı karşıya gelselerdi diye.

[@feridun]

Sunay Akın' ın kitaplarına anlatımına üslubuna oldum olası hayranımdır.O kadar içten, samimi ve heyecanlı anlatırki kendinizi bir anda o olayın içinde bulursunuz.Hasan Tahsin'i bu gözle hiç okumamıştım.Teşekkürler.

[@tandogan]

Rahmetle aniyoruz kendisini..

[@ReaL]

Ruhu şad olsun...

[@Banemin]

"Tek başına bir alaya savaş açacak yürek..."

O yürek için ne denebilir ki?

Herhalde en güzelini Sunay akın söylemiş...

İzmir'in Konak Meydanı'nda bulunan heykele kuşlar konup havalanır her gün .ama ne zaman sağ eline bir kuş konsa hüzünlenir hasan tahsin. çünkü ,elinde o an tabanca değil ekmek kırıntıları olsun ister.ülkesini işgal etmeye gelen ordunun en önünde bayrak tutan yunan teğmeni ile de yaşamın başka anında karşı karşıya gelselerdi diye.

Çünkü ancak o koca yüreğe sığabilecek bir benzetme bu...

Rahmetle anıyorum...