Başlığı Siz Koyun, Ne Olsun İstersiniz?

[@Acemininoğlu]

Hafta sonunda sıcak bir yaz gününün ikindi vaktiydi. Sahile bitişik, asırlık çınar ağaçlarının gölgesine sığınmış çay bahçesi, yakıcı güneşin etkisinden kurtulmak isteyenlerce tıklım tıklımdı. Boş masa bulmak hemen hemen zordu.

Kimi masada kızlı erkekli gruplar kahkahalar yükselen, kimi masada orta yaşlı beyler derin mevzulara dalmıştı. Şu köşede iddialı bir tavla partisi , diğer köşede pusetinde uyumakta olan bebeğini kontrol eden genç bir anne.
İnsanın huzur bulacağı, sahile vuran dalgaların fışırtıları ve ağaç yapraklarında rüzgarın hışırtılı senfonisine, dallarda ötüşen ispinozların nağmeleri eşlik ediyordu. Kızlı erkekli gençlerin oturduğu masada delikanlılardan biri huzursuz du. Yanında oturan (Büyük ihtimalle kız arkadaşı) sarışın kız ise koluna asılıyor onu yatıştırmaya çalışıyordu. En sonunda “Yeter artık” diye naralanarak fırladı yerinden ve hemen yanı başlarındaki masada tek başına oturmakta olan iyi giyimli genç adamın başına dikildi. “ Deminden beri kız arkadaşımı bakışlarınla rahatsız ediyorsun, utanmıyor musun lan şerefsiz” diyerek omzundan itti. Bütün masalardaki bakışlar o yana dönüverdi birden. Konuşmalar, zar atmalar, ince belli çay bardaklarında şıngırdaşan kaşık sesleri bıçak gibi kesilivermişti. İlerlerden bir yerden garsonlar seyirtti o tarafa doğru. Masada oturan genç adam bir şeyler söyledi ama duyamadı kimse. Başına dikilmiş olan kızgın genç arda arda vurmaya başlamıştı bile..

Yetişen garsonlar ayırdılar tabii hemen. Yan masadan bir kadın “ Helal olsun çocuğa canım. İnsan yanında bir bayanla gelemeyecek mi buralara yahu” derken, bir başkası “ Utanma arlanma kalmamış millette, erkek adam bir başkasının yanındaki kıza bakar mı be! “ diyerek racon kesiyordu. Kısacası bütün çay bahçesinde yan masadaki kıza bakmakla itham edilen genç aleyhinde bir tavır oluşmuştu. Garsonlar, genç adama hemen çay bahçesini terk etmesini söylediler. Gitmezse kendi için hiçte iyi olmayacaktı. Genç adam el yordamı ile masanın üzerinde bir şeyler aradı, buldu. Bulduğunun beyaz bir baston olduğunu fark etmedi kimse. Beyaz bastonu açarak şöyle bir dikildi ve fısıltı şeklinde bir ses tonu ile;

“ Bana yanınızdaki bayana baktığımı sandığınız için vurdunuz. Bakışlarımın nerede olduğunu bilemiyorum, çünkü ben KÖRÜM, ancak sizi rahatsız etti isem özür dilerim.” Dedi ve bastonunun yardımı ile ağır ağır oradan uzaklaştı.