Dorothy Counts (1942--) - Beyazların Okulunda Siyahi Bir Genç Kız

[@LaLe]

Tıpkı babasının kendisine dediği gibi; kafası ve omuzları dik bir şekilde okuldaki ilk günü için okuluna yürüyen bu cesur kızın adı Dorothy Counts.

Üzerinde babaannesinin okuldaki ilk günü için dikmiş olduğu kareli elbisesi. Ama elbisesi daha okula varmadan kirlenmişti bile. Sırt kısmı tükürüklerden ıslanmış; arkasından atılan süt ve dondurma, lekelerini elbisesinde çoktan bırakmıştı bile..

Atılan taşlar onu korkutsa da, o arkasından gelen topluluğa aldırmaksızın kararlı ve gururlu bir şekilde yoluna devam etti.

O daha 15 yaşındaydı. Beyazların okuduğu okullarda siyahların entegre edilmesi için seçilmiş olan 40 öğrenciden biriydi..

Dorothy, o sıcak Eylül gününde Kuzey carolina’da Harry Harding Highschool okulunun tarihindeki ilk siyahi öğrencisi olacaktı.

'’Herkes öyle yaptığı için, bizde öyle yapılması gerektiğini düşünerek, o zamanki cehalet ve yüz kızartıcı saçma saldırılarda bulunduk’’ diyorlar, o zamanın genç olanları ve bugünün yaşlıları biraz da utanarak.

Dorothy’nin dediği de; yol boyunca arkamdalardı. Suratlarını görmüyordum ama belli ki onların benim suratıma bakmaya cesaretleri yoktu, onun için de arkamdan geliyorlardı. Sadece dediklerini duyuyordum ’’Afrikaya geri dön pis zenci’’‚ '’Bakın zenci geliyor, hadin tükürün ona!’’….

Dorothy en nihayet okul binasına gelir, ama saldırılar burada da devam eder. Öğretmenler onu dikkate almazlar. Öğrenciler yemeğine tükürüp, üzerine çöpleri dökerler. ‚’ ''Bunların olacağını düşünebiliyordum, fakat bu kadar kötü olacağı aklıma gelmemişti’’ diyor Dorothy…

Ertesi gün ve ondan sonraki gün Dorothy hastalanır. Üzüntüden ateşi çıkmış ve okula gidememiştir.

Ama O, ona gösterilen bunca düşmanlığa rağmen yılmaz. İki gün sonra tekrar okuluna döner. Yine öğrencilerin tükürüklerine ve küfürlerine maruz kalır. O gün öğlen yemeğini evde yemeye karar verir. Abisi onu okuldan almak için arabası ile gelir. Dorothy abisinin yanına gitmek isterken, birden arabanın etrafı öğrenciler tarafından çevrilir ve camlara taş atmaya başlarlar.

Arabanın arka camı kırıldığında Dorothy ilk defa korktuğunu söyler...

Okuldaki çeşitli aşağılamalardan ve eve gelen tehdit telefonlarından sonra, aile artık bu duruma katlanamayacaklarını anlar. İlahiyat Profesörü olan babası basın açıklaması yapar:

Yurdumuzu çok seviyoruz ama kızımızı daha çok seviyoruz. Bu sebepten dolayı da, kızımızı ailece Harding Lisesinden almaya karar verdik. Okulda korunduğunu hissetmiş olsaydık, kızımızın okula devam etme isteğinin arkasında dururduk. Kızımızın hayatından endişe duyuyoruz’’.

Dorothy Philadelphia’ya teyzesinin yanına gönderilir ve orada okuluna devam eder….

Tam 50 sene sürer Hardin Highschool yönetiminin Dorothy Counts’dan özür dilemesi. Haziran 2008 senesinde okulun fahri üyesi olur ve "Bu hikayeyi hepimiz bilmemiz gerekir" der.

’’Şu an gerçekten çok heyecanlıyım, dünyada iyi insanlarında var olduğunu bilmek çok güzel bir duygu’’ diyerek ödülünü alır….

O günkü fotoğrafları çeken T. Douglas Martin, çektiği fotoğrafları yayınlatamamıştı bile. Çünkü bu kadar barizce görünen ırkçılığı hiçbir gazete basmak istememişti.

Martin’in çektiği fotoğraflar Associated Press acentasının eline geçer ve bu yolla tüm Avrupadaki gazetelerin manşetlerinde çıkar. Amerikadaki ırkçılıktan payını alıp Paris’e kaçan yazar James Baldwin gazetedeki haberleri okuduktan sonra tekrar Amerika’ya dönmeye karar verir..

Çeviri ve Kurgu: LaLe

[@ReaL]

Teşekkürler LaLe...

İnsanların renkleri, cinsleri, doğdukları yer nedeniyle ayrımcılık yapılması akıl alacak gibi değil...

[@feridun]

Yeri geldiğinde Mevlana dan Hacı Bektaş tan Pir Sultan dan Yunus Emre den felsefelerinden dem vurur kimseye pabuç bırakmayız ama hiç bir zamanda o felsefeleri yerine getirmek için en ufak bir çaba içerisine girmeyiz ,tebrikler böyle bir özeleştiriyi kolay kolay kimse yapamaz.Hani yaradılanı severdik yaratan dan ötürü.

[@LaLe]

İnsan olarak zaman zaman hata yapmaktan kaçınmak imkansız gibi. İçimizde ne kadar sevgi yaşatırsak yaşatalım, hatalar muhakkak oluyor.

Mühim olan yapılan hataların farkına varmak ve telafi edebilmektir.

[@denise]

Bu tur eziyetlere maruz kalan insanlar, tarihte hep var oldular hep de varolacaklar.. Guzel tarafi ise boyle insanlarin varoldugunu, direndigini bilmek..

[@banazlı]

Bravo Dorothy'yeTeşekkürler Lale.

Babası Dorothy'den büyük olacagına göre ya başka ülkede okumuş

ilahiyat profesörü olmuş yada başka eyalette degilmi?Çünkü o da zenci.

[@LaLe]

Orjinal Mesaj Sahibi banazlı

Bravo Dorothy'yeTeşekkürler Lale.

Babası Dorothy'den büyük olacagına göre ya başka ülkede okumuş

ilahiyat profesörü olmuş yada başka eyalette degilmi?Çünkü o da zenci.

1866 yilinda Nashville, Tenessee'de siyahlar icin ilk üniversite acilmis, Fisk University. Üniversite, "Fisk University Jubilee Singers'' ile tüm dünyada taninmis.

Acilmasinda en büyük etkende katolik kilisesi olmus, bilincli olarak degil tabii, fark etmeden önayak olmus denilebilir.

O zamanlar siyahlari kiliseye kazanmak icin caba sarfetmisler. Daha sonra siyahlar kilise müziginde (Gospelmusik) ustaliklarini gösterip, aralarindan da bir cok bestekarlar cikmis..Zamanla siyahlarin hak talep etmesi ile acilan üniversiteden ilahiyat mezunlari cikmis. (kisaca anlatmaya calistim )


1916 yilinda güney Afrika'da, Alice/Eastern Cape, University Fort Hare siyahlar icin ilk üniversite olarak acilmis. Ilk önce kolej olarak, daha sonra üniversite.
Nelson Mandela'da bu üniversiteden mezun olmus.

[@x_files_x]

Etkileyici bi hayat hiyakesi ve bir azim örnegi.Herkesin başaramayacagı bişiyi yapmış gercekten.Sadece yOrum yapmak icin üye Oldum Tşk ederim..Emegin ve paylaşımın için..

[@Emilio Santos]

insanevladı düzeni bozulmasın istiyor. alışılagelmişin dışına ani çıkışlar bir şok etkisi yaratıyor böyle. taş yerinde ağır, herkes yerinde güzeldir düsturunu öne sürsek bize zeval olmaz. ırkçılık bir çeşit korunma isteğinin sonucudur.

[@Lilium]

gerçekten çok güzel bir başarı örneği.. ne zorluklar çekmiş ama yine de hepsine direnmiş..
teşekkürler Lale çk etkileyici bir yazıydı..