[@alkanaga]

Ülke tipolojilerine de bakarak farklı aile politikaları görebilmekteyiz.

• İsveç

Yaklaşık nüfusu 9 milyon civarında olan bir İskandinav ülkesidir. Ülke, dünyanın en yüksek refah seviyesine ulaşmış bir ülkedir. Kadın başına 1.77 çocuk düşer.
İsveç, açık bir aile politikasına sahiptir. Sağlık ve Sosyal İşler Bakanlığı, bu politikadan sorumludur.

İsveç, ebeveyn izni ile annelik iznini ağlayan ilk ülke olmuştur. Yine ülke, babaların da bakımları üstlenmesini teşvik etmiştir. Okul eğitimini ilerletme temel bir politikasıdır. Kadının iş yaşamına katılımını da teşvik etmektedir.

İsveç aile politikasının bir ucu çocuğa destek vermek, diğer ucu ise çocuğa manevi destek vermek üzerine kuruludur.

• Hollanda

Hollanda 16 milyon civarında nüfusa sahiptir. Kadın başına düşen çocuk sayısı 1,73 ‘tür. Hollanda, uzun bir dönem aile politikasına sahip bir bakanlığa sahip olduğu halde kısa süreden beri bu politikadan sorumlu Gençlik Aile Bakanlığı, Halk sağlığı, Refah ve Spor Bakanlığının bünyesine taşınmıştır.

90’lı yıllarda, ücretli hamilelik izni, kısa süreli ücretsiz ebeveyn izni ve yarım gün çalışma gibi konularda birçok olanaklar devreye sokulmuştur. 3 ayda bir 18 yaş altında çocukları olanlara çocuk parası ödenmektedir.

Hollanda, Espring-Andersen’in geliştirdiği modelde muhafazakâr rejimler gurubuna dâhil edilmiştir. Hollanda OECD ülkeleri arasında ailelere gelir aktarımını en az yapan ülkeler arasındadır.

• İngiltere

İngiltere, nüfusu 60 milyona yakın Kuzey Avrupa’da bir ada ülkesidir. Kadın başına düşen bebek sayısı 1,8 ‘dir. 18. Yy.’ın sonunda gelişmiş modern ekonomiye sahip bir ülkedir.

Bununla beraber İngilizler geleneklerine bağlılıklarıyla tanınırlar. İş yaşamına katılan kadın sayısı %67 civarındadır. Aileye ayrılan harcamalar, Kaba Ulusal ürün içinde yüzde 3,3 tutmaktadır.

• 1 Türkiye

Türkiye, 70 milyonu aşan ve aile politikaları açısından Güney Avrupa ülkelerinde yer alan bir ülkedir. Anne başına düşen çocuk 2,1 civarındadır. Kadınların iş gücüne katılma oranı %24,8 civarındadır. Türkiye’de aileye yapılan harcamaların Kaba Ulusal ürün içindeki oranı bilinmemektedir.