Alıntı:
|
Yolcu bölümünde asayişin berkemal olduğunu! gözlerimle görerek iç huzuruyla köşküme döndüm (bu Keptın köşkü oluyor, kıskanmayın). Santos'u Keptın koltuğundan kaldırmak için biraz hırpalamam gerekti ama başardım sonunda ve şimdi yan tarafta muavin koltuğunda pis pis beni kesiyor.
|
Evet arkadaşlar kaptanımız gitti köşküne kuruldu ama köşk nedir nasıl bir yerdir? bilmiyorsunuz, diyorum çünkü ben biliyorum. Beni sevgi meleğin ilan edip vişne çürüğü elbisemin içinde gören gemi mürettebatı benim tutku düzeyindeki merakımdan bihaber görevlerinin başındaydılar. Bense gemiyi keşfe çıkmak ve en ücra köşelerine sızmak için her an tetikte bekliyordum. aradan yarım saat bile geçmemişti ki oturduğum yeden kalktım ve laleye yöneldim.
Ben: Tuvalete gitmeliyim, ne tarafta acaba Lale hanım?
Lale: Bulamazsın şimdi ben seni götüreyim
Ben: Yok yok sen tarif et ben bulayım. (kulağına eğilip) şimdi bunlar (gözümle yolcuları işaret ederek) rahat durmaz orayı burayı kurcalayıp bozarlar gemiyi yolda kalırız. Ne dünyaya dönebiliriz nede marsa varabiliriz!
Lale Yok canım uslu çocuklar bunlar
Ben: Muradyum uyursa ya gözlüklerini çıkartıp muzip yolculardan birisi de şaka olsun diye sakladı... Adamcağız gözlüklerini ararken allah korusun yani o kör haliyle...
Lale: Bir şey olmaz ama tedbirde elden bırakmamak gerek.
Neyse canım sen kolidorun sonunda dön sağda ikinci değil üçüncü kapıdan girince önüne bir meydan çıkacak göbeği geç, ilk ışıktan sola dön orada kime sorsan gösterir
Ben: ooooo o kaddar büyük mü ya
Lale: Eh idadere ediyoruz işte
Ben: Tamam görüşürüz. Levye
Ve sonunda Laleden kurtulmuştum. Dışarıdan ufak tefek gözüken ama içi devasa büyüklükteki gemi gezip ne ne işe yarıyor diye tüm düğmeleri kurcalamak için elime geçen fırsatı vakit kaybetmeden değerlendirmeye koyulmuş geminin meydanına yollanmıştım
Tam meydana açılan üçüncü kapıya varmıştım ki ikinci kapıdaki "kaptın köşkü" yazan levha dikkatimi çekti.
Yavaşça kolu çevirdim kapının gıcırdamamasına özen göstererek kapıyı ittim. ve içerideydim
ben gemi kumada odasını hayal ederken karşımdaki Türk sinemasının Fabrikatör Nurullah Beyinin köşkünün avlusuydu. Gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum ve kendi kendime "rahat ol kızım Zeynep bunlar bir şey daha neler çıkacak karsına eğlence yeni başlıyor deyip" köşkün kapısına yöneldim....
