Çocuktum,Sanırım 9-10 yaşlarındayım.Mahallemizde kızlı erkekli topla Oynuyoruz.İlerden Gelen Babamı tanıdım.Hiç unutmam elinde Bordo bir bisikleti getiriyordu sürüye sürüye.Sevinçten havalara uçtum.Bordo renkli bir bisikletim vardı artık.Günlerce düşüp kalktım bu bisiklet ile ama ne fren kaldı nede cant üzerinde.Ayakkabımı sıkştırıyordum lastik arasına fren yerine.Hız yapmayı severdim,hızla gitmek hoş gelirdi.Birgün komşumuz Hayati Amaca ya denk geldim. Şehrin Postane yokuşundan aşağı Mobileti ile iniyordu.Ehh..Çocukluk işte, bizde hız yapıcaz ya kendi kafamızca.Aklımca, Hayati amcayı geçicek,bunun gururunu yaşayacaktım.Hızla sürdüm yokuş aşağı, hemde pedallara tam gaz yüklenerek.Nasıl gidiyorum biliyormusunuz?Rüzgardaki uçurtma gibiyim.Geçtim Hayati Amcayı.
Ohh be ne hızlı adammışım...
Derken O daracık yokuşta Karşıdan gelen koca Kamyonu farkettim.Tüm yolu kapatmıştı sanki.Dona kaldım kaskatı bisikletin Selesinde.Kamyonun Solunda, İki adam boyuna yakın pireket bir duvar yükseliyordu.Yolu ise Kamyon neredeyse kaplamıştı. Yolun sağında ise bir kadıncağız çömelmiş,kafasını evinin borumuna sokup,yanındaki leğene Odun dolduyordu.Anın da seçim yapmak zorundaydım işte.Ya duvara tosluycaktım, ya Kamyona,Ya da Kadına.Tabii ki en yumuşak olanı tercih ettim .Kadıncağıza arkadan tosladım.Bodruma doğru yuvarlandı zavallı ne olduğunu anlamadan.Kamyoncuda az geçtikten sonra durdu.Bende yıldızları sayıyordum. Asfalta kafayı vurmuşum.Anlım Ceviz gibi şişmişti..
Bodrumdan da Bir ahh ,uhh sesi geliyordu.Kamyoncu da kapıyı aralayıp karşımda gülerek,birşeyimin olup olmadığını anlamaya çalıştı.Birazdan Hayati Amca da geldi.Anlıma felan baktık.Ayağa kalktım ,doğru yamulan bisikletimle Halamlara gittim.Şişen yere metal bir bıçak bastılar.O kadına neler olduğunu hatırlamıyorum bile.
Yaşam daim seçimlere zorluyor işte.İstesekte istemesekte daima birşeyleri seçmek zorundayız.Bizde Orada kadına tosladık.Çocukluk işte...