Elveda Yetmiyor artık o kimyasal büyü içimdeki buzula yapışıp kalmış ruhumu yeniden uçurmaya Sokaklara çıkınca kalbimin titreyişine bir kılıf gibi geçirdiğim yüzümün cesaretine aldanmıyor artık ilkel ruhlar yabani rüzgar bırakmıyor peşimi hangi sokağa sapsam kırılıyor yüzümdeki o buzlu cam kurtaramıyorum kendimi içimdeki oyuktan düşerken bulaşıyor dudağıma, ürküyorum cisimleşmemiş her ben bir muamma şarkısız ruh annesiz kalmış çocuk dayanamıyor artık aklımın varlığın çarpınca dağılıyor bütün duygular çocukluğumun yurtsuz rüyalarına dokununca, içimdeki uysal nehir buluyor giden yolu gözlerimin kıyısınaHangimiz hangimize huzursuz bir elveda gibi duruyoruz şimdi bu gölgenin içinde 'İşte çıkış! İşte vaha! ' diye koşarak her yırtılan yerimize! Yücel Kayıran