[@CadII]

Hüzünlü, acı bir hikaye. Bana da başımdan geçen bir olayı hatırlattı. Geçen kış, çok sevdiğim bir velet, evimde, benim için manevi değeri oldukça yüksek, maddi değeri ise oldukça ötesi yüksek bir parçanın bir kısmını kırmıştı.

Gördüğümde tam bir şok yaşadım. Dilim tutuldu adeta. Hani "başımdan aşağı kaynar sular döküldü" sözü var ya. Bunu yaşadım ben. Başımın en üst noktasından aşağıya doğru bir sıcaklık yayıldı. O ise ne tepki vereceğimi büyük bir merakla, korkuyla bekliyordu. Derin bir nefes aldım. Sonra da "bak" dedim. "Sen benim için çok çok değerlisin. Bu kırılan şeyin senin değerin yanında bir önemi yok. Ama bilmen gereken bir şey var. Ben onu çok seviyordum"

Yüz ifadesini anlatmayacağım O çok değerli parçaya ne mi oldu? Salonumda aynı yerinde duruyor. Kırılan parça bu işin erbabına yapıştırtılabilir. Ama ben alıştım galiba bu haline. Hiç rahatsızlık duymuyorum artık