Bir çare arıyorum ama çarem sendin... tükendin.
Yıllar su gibi gelip geçecek. Bayramlar, baharlar sensiz kutlanacak. Bir şey var ki gönlümdeki yerini kimse dolduramayacak. Bütün yazılar seni anlatacak… Dinlediğin şarkılar seni söyleyecek… Belki bir daha ağlamayacaksın. Belki de hiç dinlemeyeceksin. “Yeter artık unuttum” diyeceksin.
“Elini son defa yüzüme koy istemiyorsan giderim giderim.” Diye başlardı şarkımız. Biz gideli çok oldu! Ama şarkımız hiç bitmedi sevgilim. Seni güldürmeye çalıştığım anlarda bana deli deyişini unutamıyorum. Dönersin diye avunmuyorum bebeğim.
Odamın her bir köşesini yavaş adımlarla dolaşıyorum... Bir çare arıyorum ama çarem sendin... Tükendin. Ah ah deyip yaslanıyorum duvara... Sırtımı sana dayadığım gibi sıcak değil. Sen gideli ben hasretinle olmuşum deli...
Soranlara bitti diyebiliyorum
Gözlerimi kaçırmıyorum artık
Mantığım ağır basıyor
Kendimi kandırmıyorum artık
Unutuldum zamanla biliyorum... Unutulmamayı dilememiştim asla... Yerime birinin konulmamasını da beklemedim. Bendeydin nefes gibi... Sen gideli ben yoluna olmuşum deli... Yenildim... Vazgeçtim ümit etmekten… Umudum kalmadı geri dönmenden.
Erdal BABÜR