Çocuk Gelişiminde Baba Faktörü

[@TÜRKçe]

Baba-çocuk ilişkisinin niteliği çok önemlidir. Baba, yaratmak istediği otorite ve disiplini, korkutarak oluşturursa, çocuk da dış dünyayı korkutucu olarak görebilir. Baba, erkek çocuk için model, kız çocuk için ise karşı cinsin temsilcisidir.

Babalık rolü, tıpkı annelik gibi çocuğa sahip olmayı istemekle başlar. Baba adayının, çocuğuyla olan ilk iletişimi annenin hamilelik döneminde eşine yardımcı olmasıyla başlar. Özellikle günümüzün getirdiği koşullar babanın çocuğun eğitimindeki yerini genişletmiştir. Çalışan anne sayısının artmasıyla babanın aldığı sorumluluklar da artmıştır.

Bazı teorisyenler, annenin bebekle olan ilişkisinin bebeğin daha sonraki kişiliğini ve sosyal ilişkilerini büyük ölçüde biçimlendirdiğini savunurlar. Diğer yandan da babanın iki yaş evresinden sonraki aşamalarında etkili olduğu belirtilmiştir. Yapılan çalışmalarda baba-çocuk ilişkisinin; zeká, psiko-seksüel ve kişilik gelişimini etkilediği görülmektedir. İlk iki yıldan sonra artık çocuk anne ve babaya eşit mesafededir. Baba, çocuk için dış dünyanın ilk temsilcidir. Bu sebeple baba-çocuk ilişkisinin ilk adımlarının atıldığı bu dönemde aynı zamanda çocuğun dış dünyayla ilgili düşüncelerinin de ilk adımları atılmış olur. Bu bağlamda olumlu baba-çocuk ilişkisi, çocuğun dış dünyaya daha güvenle bakabilmesini sağlar. Buna paralel olarak çocuğun kendi kafasında yarattığı baba imgesi de çocuğun ileride dünyaya yaklaşımının temellerini oluşturur.

Erkek çocuklar erkeksi gücü, mücadeleyi, rekabeti, yenme ve yenilmeyi baba ile deneyimler. Ayrıca erkek çocuk beş yaşından sonra kendi cinselliğini fark etmeye başlayınca babayı taklit etmeye, onun gibi olmaya çalışır. Kızlar ise erkek dünyasına ait ilk yatırımlarını babaları sayesinde oluştururlar. Anne ve babanın çocuğun eğitimindeki yeri birbirini tamamlar ve destekler niteliğindedir. Baba, genellikle disiplini sağlayan, anne ise aileyi bir arada tutan kişi olarak görülür. Anne, kız çocuk için model, erkek çocuk için karşı cinsin temsilcisidir.

Daha iyi bir baba olmak için

Çocuğunuzun gelişimini anne karnından itibaren takip edin.

Çocuğunuz üzerinde korkuya dayalı bir disiplin uygulamayın. Sizinle rahat ve açık bir ilişki kurabilmesi için ona fırsat verin. Tam tersi olarak tamamen disiplinsiz, kuralsız ve kontrolsüz bir disiplinin de çocuk üzerindeki olumsuz etkilerini göz ardı etmeyin.

Annelerin yaptığı gibi sizler de çocuğunuza onu her koşulda sevdiğinizi belirtin.

Çocuğunuzun zihinsel ve cinsel gelişimi için sizin de anne-çocuk ilişkisinin içinde olmanız gerektiğini unutmayın.

Çocuğunuza verdiğiniz her sözü tutmaya çalışın, tutamayacağınız sözleri vermeyin.

Çocuğunuzun ve sizin ortak sevdiğiniz bir aktivite edinin.

Çocuğunuzun fikirlerini dinleyin, onunla paylaşın.

Feriha Dildar ŞENKAYA
Uzman Pedagog

[@Megan]

Orjinal Mesaj Sahibi TÜRKçe

Annelerin yaptığı gibi sizler de çocuğunuza onu her koşulda sevdiğinizi belirtin.

Çocuğunuza verdiğiniz her sözü tutmaya çalışın, tutamayacağınız sözleri vermeyin.

Çocuğunuzun fikirlerini dinleyin, onunla paylaşın.

Feriha Dildar ŞENKAYA
Uzman Pedagog

Paylaşım için çok teşekkurler .

Ne yazıkki erkek çocukları ,kız çocukları gibi daha kuçucukken babalık rolune hazırlanmadıkları için kadınlar kadar başarılı olamıyorlar .

Kız çocugu evcilik oynarken dogal olarak annelik duygusunuda bir nebze olsun hissediyor ,buda ileride anne oldugunda çocuguyla iletişim kurmasında çok buyuk rol oynuyor .

Ama erkek çocugu vurdulu kırdılı oyunlarla ,erkek egemenligini anımsatan oyunlarla haşır neşir oldugundan aynı duygusal olgunluga ve babalık hisselerine hazırlanamıyor .

Durum böyle oluncada babalık ,eş olma duşuncesi ilk anda erkekte bir panik oluşturuyor .Bu panik ikili ilişkilerde açık seçik belli olmasada bir şekilde kendini hissetiriyor .

Her ne kadar bir anne kadar evladımıza duygularımızı belli edemesekte ,elimizden geldigince onu ne kadar çok sevdigimizi bizim için ne kadar degerli oldugunu belli etmeye çalışalım .

Babaların yaptıgı en buyuk hatalardan biride söz vermek ve bu sozleri bazen elimizde olmayan nedenlerle yerine getirememek .Bizler farkında olmasakta bu hareketimiz çocuklarda buyuk hayal kırıklıklarına neden olmakta ,zamanlada babaya olan guven yavaş yavaş erimekte .

Söz verirken duşundugumuz şey onları mutlu etmek ,sevindirmek ama işin aksi olabileceginide duşunmek gerekir .
Onları mutlu edicez derken ,hayal kırıklıgına ugratmaktansa bir şey soylerken eger bir terslik olmazsa yaparız ederiz demek en dogrusu olacaktır ,hiç olmazsa bu durumda bir terslik olursa çocuk bunun olabilecegini önceden bildiginden tepkisi daha az olacaktır .

Yaptıgımız bir diger hatada çocuklarımızla fazla konuşmamak ,onların fikirlerini dinlememek yada dinlermiş gibi gozukmek .

Oysa onlar için bunun çok buyuk onemi vardır ,her şeyden evvel bir birey olduklarını hissetirmek istediklerinden onların dinlendigini gormeleri hem aradaki sevgi -saygıyı pekiştirir ,hemde gerektigi takdirde babasına danışabilecegini tum benligiyle hisseder .

Bunlar ufak tefek ayrıntılar gibi gozuksede aslında baba -evlat arasındaki ilişkileri duzenleyen çok önemli ayrıntılar ,elimizden geldigince dikkat etmekle bilhassa ergenlik donemlerinde karşılaşılan baba -evlat gerilimlerini en aza indirmesinde buyuk rolu olacaktır .