Dostluk

[@Lilium]

Çok samimi iki dost ve arkadaslardı. Fakat bir tanesi çok kurnaz, atılgan ve hareketli, diğeri ise çok saf , dürüst ve sessizdi.

Bir gün kurnaz olan arkadaş , diğer arkadaşın yanına giderek işlerinin bozulduğunu söyler ve kendisinden para ister. Samimi dostu onu hiç kırmaz ve elindeki bütün parayı arkadaşına verir. Arkadaşı bu parayla işlerini düzeltir.

Bir süre sonra kurnaz olan yine arkadaşının yanına gider ve arkadaşının evlenmek üzere olduğu nişanlısını çok beğendiğini ve kendisine vermesini ister.
Arkadaşı çok şaşırır, ne diyeceğini bilemez.
Fakat aralarında o kadar kuvvetli bir sevgi vardır ki arkadaşına hayır diyemez, nişanlısını arkadaşına verir.

Zaman içinde Saf olanın işleri bozulur ve birden arkadaşı aklına gelir...
(ben ona sıkıştığında iyilik yapmıştım diyerek) arkadaşının iş yerine gider ve kendisine çalışması için iş vermesini ister. Arkadaşı ona iş vermez.
Bizimki pişmanlık ve üzüntü içinde geri döner ama yinede arkadaşına kızamaz.

Bir gün sokakta dolaşırken yanına hasta ve yaşlı bir adam yaklaşır. Fakir olduğu için ilaç alamadığını söyler. Bizimki yaşlı adamcağıza acır, istediği ilaçları alır ve
adamcağıza verir. Kısa bir süre sonra yaşlı adamın öldüğünü duyar.

Yaşlı adam çok zengindir ve bütün mirasını kendisine bırakmıştır.

Saf adam artık zengindir. Biraz da sevdiği dostuna olan kırgınlığıyla dostunun iş yerinin karşısında bir ev alır ve oraya yerleşir.

Bir gün evinin kapısını dilenci bir kadın çalar. Yaşlı kadın çok aç oldugğunu, kendisine yemek vermesini ister. Bizim saf hiç düsünmeden kadını içeri alır karnını doyurur, kimsesi olmadığını ögrendigi kadına ; Kendisinin de yalnız oldugunu söyler ve bu evde birlikte yaşayalım sen evin işlerini ve yemekleri yaparsın der. Yaşlı kadın hiç düşünmeden kabul eder. Bir süre sonra yaşlı kadın bizimkine, kendine uygun bir kız bulup evlenmesini söyler,
Bizimki böyle bir kıza nasıl ulaşacağını, kendisinin tanıdığı olmadığını söyler.

Yaşlı kadın ona uygun bir kız tanıdığını ve kendisiyle görüştürebileceğini söyler.

Görüşmeler sonucunda evlenmeye karar verilir ve dügün davetiyeleri basılır.

Bizimkisi kırgın oldugu halde çok samimi dostunu yinede unutamamıştır ...

Biraz da geldiği konumu görmesi açısından samimi arkadaşına da davetiye gönderir.

Dügün günü gelir çatar . Saf adam dügün salonunda bir seyler söylemek istegiyle mikrofonu alır ve başlar yasadıklarını anlatmaya ;

"Eskiden çok sevdiğim bir dostum vardı . Bir gün isleri bozulunca benden borç para istedi. Elimdeki bütün parayı verdim. Evlenmek üzere olduğum nisanlımı çok beğendiğini söyleyerek benden istedi. Çok üzülerek onu da kendisine verdim . Çünkü biz gerçek dosttuk onun üzülmesini istemedim. Islerim bozuldugunda onun fabrikasına gittim ve çalısmak için kendisinden iş istedim. Bana iş vermedi. Çok üzüldüm, ama yinede arkadaşıma kızmıyorum Çünkü biz gerçek dosttuk."

Bu konusma üzerine kurnaz olan arkadaşı daha fazla dayanamaz mikrofonu eline alır ve baslar konusmaya;

"Benim de bir zamanlar çok sevdiğim bir dostum vardı. Islerim bozuldugunda kendisinden para istedim, bütün parasını bana verdi. Sonra ondan nisanlısını istedim, üzülerek nişanlısını da verdi . Nisanlısını istememin nedeni o kadının arkadaşıma layık olmamasıydı . (Hayat kadınıydı) Kendisi çok saf oldugu için arkadasımı o kadından bu sekilde kurtardım.

Isleri bozuldugunda gelip benden is istedi, Arkadasımı kendi emrimde çaıştıramazdım, o yüzden is vermedim Günün birinde karsılaştığı yaşlı adam benim babamdı. Babam ölmek üzereydi, onu arkadaşımın yanına ben gönderdim ve mirasını ona ben bıraktırdım. Evine gelen dilenci kadın benim annemdi Ona bakıp iyi yasamasını saglamak için gönderdim. Su anda evlenmekte oldugu kişi de benim kız kardesim.
Onu arkadasımla evlenmesine ben ikna ettim.

Herşey senin içindi...

Hikayeden alınacak anafikir : insan dostu için yaptıklarını mecbur kalmadıkça açıklamaz..

***

Alıntı

(Hikaye saçma, gerçeği yansıtmıyor olabilir sadece anafikir için ekledim.)